หลิวซุ่ยฮวาถอยออกไป และปิดประตูให้พวกเขาอย่างใส่ใจ เพื่อที่พวกเขาได้คุยกันอย่างไม่ต้องเขินอาย
อู๋ซีหยวนมองไปที่ประตูที่ปิดแล้ว จากนั้นจึงหันกลับมา สายตาของเขาจับจ้องไปที่ผู้หญิงตัวเล็กๆที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างว่านอนสอนง่าย
เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา นิ้วมือของเธอเบียดเข้าหากัน สีหน้าของเธอดูสับสน
อู๋ซีหยวนนั่งลงข้างเธอ เขาดึงนิ้วมือที่ขาวเนียนของเธอมาไว้ในมือ บีบเบาๆ แล้วถามว่า “เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ? ไม่ต้องกลัว มีอะไรก็บอกกับสามีของเจ้า”
ซูจิ่วเย่ว์เห็นสีหน้ากังวลของเขา ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าดูเหมือนเขาจะเข้าใจอะไรบางอย่างผิด
ในทางกลับกันเธอใช้นิ้วเกาที่ฝ่ามือของเขา หลังจากพิจารณารอบคอบแล้วจึงพูดว่า “ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร ข้าเองก็สับสนมาก เรื่องมันดำเนินการผิดปกติจากที่คาดคิดไว้”
สีหน้าอู๋ซีหยวนดูสับสน “ผิดปกติเหรอ? นี่หมายความว่ายังไง?”
ซูจิ่วเย่ว์ยื่นนิ้วออกมาแล้วชี้ที่ตัวเอง “วันนี้ข้ามีพ่อบุญธรรม แม่บุญธรรม และพี่ชายบุญธรรมเพิ่มขึ้นอย่างละหนึ่งคน”
อู๋ซีหยวนไม่เคยคาดคิดว่าเรื่องราวจะกลายเป็นเช่นนี้ “เกิดอะไรขึ้น?”
เขารู้สึกว่าซูจิ่วเย่ว์ให้เขานับญาติผู้ใหญ่โดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว แต่สิ่งที่ซูจิ่วเย่ว์จะพูดต่อทำให้เขาต้องประหลาดใจ
“วันนี้ข้าไปที่จวนจือโจว และบังเอิญเจอกับคุณชายหวัง เพื่อเป็นการปกป้องข้า นายหญิงเย่ว์จึงบอกว่าข้าเป็นลูกสาวบุญธรรมของนาง แต่ใครจะไปรู้ว่าคุณชายหวังจะไม่ทำตามที่คาดคิด ยืนกรานที่จะรับข้าเป็นน้องสาวบุญธรรม และยังให้ใต้เท้าหวังรับข้าเป็นลูกสาว..........”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้อู๋ซีหยวนก็มึนงงเช่นกัน ปรากฏว่าพ่อบุญธรรมและแม่บุญธรรมไม่ใช่คนในครอบครัวเดียวกัน.........
จากนั้นซูจิ่วเย่ว์ก็พูดต่อว่า “ซีหยวน เจ้าคิดว่าคุณชายหวังต้องการทำอะไรกันแน่?”
สายตาของอู๋ซีหยวนเริ่มเฉียบคม และพูดอย่างเย็นชาว่า “ไม่ต้องสนใจว่าเขาจะทำอะไร!หากเขากล้าคิดไม่ดีกับเจ้า อย่างหาว่าข้าไม่เตือน!”
ซูจิ่วเย่ว์กลับรู้สึกว่าไม่น่าจะเป็นเช่นนั้น คุณชายหวังเป็นพี่ชายบุญธรรมคนใหม่ของเธอ ไม่น่าจะใช่คนไม่ดี
ซูจิ่วเย่ว์ก็เข้าใจดี ในเวลานี้อู๋ซีหยวนไม่ควรมีข้อพิพาทกับคุณชายหวัง หากอีกฝ่ายต้องการจัดการกับพวกเขาจริงๆ แม้ว่าจะมีพี่อี๋คอยช่วยเหลือ พวกเขาก็ยังเป็นฝ่ายเสียเปรียบอยู่ดี
ตามความคิดของซูจิ่วเย่ว์ เนื่องจากตอนนี้พฤติกรรมของคุณชายหวังยังไม่ชัดเจน และก็ไม่มีท่าทีว่าคิดไม่ดีกับเธอ ก็ควรทำให้เขามั่นใจก่อน และรอจนกว่าเดือนหน้าซีหยวนสอบเสร็จแล้วค่อยว่ากันอีกที
“ไม่มีอะไร เขาไม่ได้ทำเรื่องไม่ดีอะไร ยังให้ของขวัญในการพบกันกับข้าด้วย เงินสี่ร้อยเหรียญที่ถูกเด็กขโมยไปครั้งก่อน เขาก็ช่วยตามคืนมาให้ข้าแล้ว!”
การได้ของที่สูญหายกลับคืนย่อมทำให้คนดีใจ ซูจิ่วเย่ว์ก็เช่นกัน
แต่ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงวันที่เสี่ยวลิ่วถูกจับตัวที่ด้านนอกวัดขงจื้อ และต่อว่าพวกเขาด้วยความโกรธ
เสี่ยวลิ่วกล่าวว่า นั่นคือเงินที่เขาขโมยมาได้ถูกอู๋ซีหยวนชนะไปทั้งหมดแล้ว
เมื่ออู๋ซีหยวนเห็นนางสบายดีจู่ๆสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป และไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
แต่หัวใจของเขาเต้นแรง และมีลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดี
และเป็นเช่นนั้น ทันทีที่เขาได้ยินภรรยาของเขาถามว่า “ซีหยวน ข้าได้ยินมาว่าเจ้าชนะและเอาเงินสี่ร้อยเหรียญคืนมาแล้ว?”
หัวใจของอู๋ซีหยวนเต้นรัว แต่เขายังคงแสดงสีหน้าจริงจัง “เจ้าได้ยินจากใคร?”
ซูจิ่วเย่ว์ค่อนข้างรู้จักเขาดี ทันทีที่เขาพูดคำนี้ เธอก็สังเกตเห็นถึงความผิดปกติในตัวเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ภรรยานำโชคของเสนาบดี
ตอนที่ 179-185 มีตอนละ 3 บรรทัด งงมาก ทำไมช่วงนี้ลงเนื้อหานิยายขาดหายตลอดเลย...
162-168 มีแค่บาทละ 2-4 บรรทัดเท่านั่นน...
161 มีแค่ 2บรรทัด เนื้อหาหายไปไหน งงง...
160 มีแค่สองบรรทัด...
บทนี้มีแค่ 4 บรรทัด...
บทที่140 -145 มีเนื้อหาบทละ 3-4 บรรทัดเท่านั่น เนื้อหาหายไปไหนน้อ...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...
อะแหมมมม พ่อหนุ่มน้อยของเราร้ายนะเนี่ย 5555...
มันมาได้ยังไง...
ซีหยวนน่ารักอ่า...