ภรรยานำโชคของเสนาบดี นิยาย บท 47

ถ้าสถานการณ์ปกติ หลิวซุ่ยฮวาก็จะสนับสนุนพวกเขา แต่ด้วยความฝันก่อนหน้านั้นของซูจิ่วเย่ว์ เธอรู้สึกไม่ค่อยสบายใจอยู่ดี รู้สึกว่ารีบจากไปเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น

ทองคำที่ถืออยู่ในมือ ทำให้หลิวซุ่ยฮวารู้สึกค่อนข้างมั่นใจ

“อย่ารีรอเลย ถ้ามีใครมาถาม ไม่ว่าได้ราคาเท่าไหร่ก็ขายซะ!”

“ต้าเฉิงไม่เข้าใจ ท่านแม่ ทำไมละ?”

ตลาดมีผู้คนมากมาย แน่นอนว่าหลิวซุ่ยฮวาไม่สามารถอธิบายให้เขาฟังได้มากนัก “ไม่ต้องถามมาก ให้เจ้าขายก็ขายสิ แม่พูดแบบนี้ย่อมมีจุดประสงค์ ไม่งั้นก็จะออกมาตามหาพวกเจ้าหรือ?!”

“เข้าใจแล้ว ท่านแม่”

มีเพียงมู่จงหยวนที่ฟังการสนทนาระหว่างเขาสองคน และแสดงสีหน้าที่ครุ่นคิด

ไม่นานก็มีคนมาถามอีก ชายคนนั้นสวมเสื้อโค้ตสีดำ รอคอพับด้วยขนสุนัขจิ้งจอก ดูก็รู้ว่าเป็นผู้ดูแลของตระกูลเศรษฐี

ชายคนนี้ก็เป็นคนใจกว้าง หยิบเงินสามตำลึงออกมาจ่าย แม้กระทั่งรถเข็นของพวกเขาก็เอาไปด้วย

ต้าเฉิงเอ้อร์เฉิงรู้สึกตื่นเต้นมาก มอบเงินให้กับหลิวซุ่ยฮวา “ท่านแม่ ท่านโปรดเก็บไว้”

ผักเหล้านี้ปลูกโดยซูจิ่วเย่ว์ และขายโดยลูกชายสองคนของเธอ หลิวซุ่ยฮวาไม่ได้มีส่วนช่วยอะไรมากนัก แต่สำหรับพฤติกรรมที่สมเหตุสมผลของลูกๆ เธอก็รู้สึกดีใจมาก

หลังจากเก็บเงินเรียบร้อยแล้ว ก็มอบเงินให้พวกเขาส่วนหนึ่ง และให้พวกเขาไปเดินเที่ยวรอบๆ ดูว่ามีอะไรที่อยากซื้อกลับไปฝากที่บ้านหรือไม่

และก็นัดหมายหลังจากนี้ครึ่งชั่วโมงทุกคนไปเจอกันที่ประตูเมือง

ซูจิ่วเย่ว์เดินไปถึงหน้าร้านหนังสือ ก็หยุดเดิน

สิ่งนี้ยิ่งทำให้มู่จงหยวนประหลาดใจมากขึ้น “เจ้าอ่านหนังสือออกหรือ? ”

ซูจิ่วเย่ว์ส่ายหน้า “ไม่ถือว่าอ่านออก”

“แล้วเจ้าซื้อหนังสือทำไม?”

ซูจิ่วเย่ว์เหลือบมองเขา “สามีของข้าเป็นบัณฑิตมาก่อน”

เมื่อพูดถึงอดีต มันย่อมต้องมีเรื่องราว เพราะเหตุผลบางอย่างตอนนี้เขาไม่สามารถอ่านได้แล้ว มู่จงหยวนก็ไม่ได้ถามเพิ่มเติม

ท้ายที่สุดซูจิ่วเย่ว์ก็ก้าวเท้าเข้าไป แต่เมื่อถึงเวลาที่เลือกหนังสือ เธอก็ตัดสินใจลำบาก

ทุกวันนี้เธอเรียนรู้ตัวอักษรจากอาจารย์หวงแค่ไม่กี่ตัว แต่นี่ไม่ได้ทำให้เธอสามารถเลือกหนังสือที่มีประโยชน์จากหนังสือมากมายเหล่านี้ได้

เสมียนในร้านหนังสือรีบมาต้อนรับพวกเขา “ท่านทั้งสองต้องการซื้อหนังสือ? ต้องการหนังสือประเภทใด?”

ซูจิ่วเย่ว์ไม่รู้ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีหนังสือประเภทใดบ้าง

เธอส่ายหัว เสมียนถามต่อว่า “ท่านทั้งสองจะซื้อหนังสือให้ใคร? ข้าสามารถแนะนำให้ท่านได้”

“สามีของข้า”

จู่ๆเสมียนก็นึกขึ้นได้ ชี้ไปที่หนังสือชั้นบนสุด แล้วพูดว่า “หนังสือเหล่านี้ขายดีที่สุดที่นี่ และมีคนซื้อมากที่สุด มีรูปภาพและข้อความอยู่ด้านบน แม้ว่าจะรู้ตัวอักษรไม่มากนักก็สามารถเข้าใจได้”