ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 771

เธอตั้งใจฟังเพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้หูฝาดไป มีใครถอนหายใจมาจากนอกหน้าต่างหรือเปล่า?

ใครกัน?

แองเจลีนก้าวไปดูที่หน้าต่างด้วยเท้าเปล่า เธอเปิดหน้าต่างและเห็นดอกดามัสกัสสีดำที่ผูกติดอยู่กับระแนงหน้าต่างและลำต้นของต้นไม้ด้านหน้า โคลกำลังเอนพิงอยู่ตรงหน้าต่างดามัสกัสโดยวางแขนทาบไว้ด้านหลังศีรษะของเขา แล้วขาของเขาไขว้กันอย่างสบาย ๆ

เมื่อเขาเห็นแองเจลีน โคลก็ยืนตรงขึ้นทันที ในพริบตา ตัวเขาก็มุ่งเข้ามาที่หน้าต่าง

ภายใต้แสงจันทร์สลัว แองเจลีนมองไปยังชายที่ยืนสู้กับแสงไฟ เขาดูหล่อเหลาราวกับเทพกรีกที่สืบเชื้อสายมาอยู่ในโลกมนุษย์

ทว่า แองเจลีนไม่สามารถทำผิดพลาดจากการถูกสิ่งมีชีวิตที่งดงามราวกับเทพโจมตี

เธอพูดไม่ออกเลยทีเดียว “คุณมาทำอะไรตอนกลางดึกแบบนี้?”

“ผมคิดถึงคุณ” โคลยิ้ม

แองเจลีนตกตะลึงราวกับไม่สามารถหุบปากได้ไปตลอดชีวิต

ผู้ชายคนนี้ต้องการอะไรจากการคิดถึงเธอกลางดึกกันแน่?

โคลเดินผ่านแองเจลีนและเดินไปที่เตียง โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของห้อง เขาเริ่มถอดรองเท้า

“หยุดนะ” เสียงของแองเจลีนเบาลง แต่ก็สะท้อนเสียงกึกก้องด้วยความโกรธ

โคลเงยหน้าขึ้นมองเธอ และสีหน้าที่เป็นอันตรายก็แสดงออกไปทั่วดวงตาที่สวยงามของเขา

“คืนนี้ผมจะนอนกับคุณ” เขาประกาศเสียงแข็ง

แองเจลีก่ายหน้าผากของเธอและถอนหายใจแรงไปถึงสวรรค์ให้ได้ยินเธอว่า “พระเจ้าผู้เป็นที่รัก ท่านขุดฟอสซิลมีชีวิตที่แปลกใหม่เช่นนี้ขึ้นมาจากที่ไหนในโลกกันเนี่ย?”

โคลขมวดคิ้ว “ผมเป็นคนที่ได้รับการศึกษายุคใหม่ในระดับสูงสุดเชียวนะ แต่คุณเรียกผมว่าฟอสซิลที่มีชีวิตงั้นเหรอ?”

แองเจลีนโต้กลับ “ความรู้ความเข้าใจของคุณเกี่ยวกัยสัตว์เพศคู่ยังคงขึ้นอยู่กับความปรารถนาตัณหาขั้นพื้นฐานที่สุด แล้วอะไรคือความแตกต่างระหว่างสิ่งนี้กับการมีเพศสัมพันธ์ของรูปแบบชีวิตดึกดำบรรพ์เหล่านั้นบ้างไหม?”