ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 882

เมื่อนึกถึงงานยาก ๆ ที่เจย์มอบหมายให้เขาทำ เซย์นก็เริ่มสาปแช่งเขาอีกครั้ง “เจย์ อาเรส นายมันเป็นคนงี่เง่า!”

แองเจลีนเดินมาเพื่อที่จะหยิบผ้าเช็ดหน้ามาจากมือของเชอร์ลี่ย์ แล้วร้องขอ “พี่สาว ให้ฉันดูแลเขาสักครั้งเถอะนะ ได้ไหม?”

เธอรู้สึกละอายใจ เป็นเพราะเธอรักคนผิด เซย์นเลยต้องมาทนทุกข์ไปกับเธอด้วย

เชอร์ลี่ย์ยืนขึ้นและยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เธอ เธอพูดอย่างเบา ๆ ว่า “แองเจลีนน้อย อย่าเศร้าไปเลยนะ พี่ชายของเธอยังคงมีแรงสาปแช่งคนอื่นอยู่ เพราะงั้นเขาน่าจะสบายดี”

“โอเคค่ะ” แองเจลีนพยักหน้า

เซย์นยกขาที่เต็มไปด้วยเลือดของเขาขึ้น “พวกเธอดูให้ดี แบบนี้โอเคเหรอ? เจย์ทุบต่อยฉันอย่างแรงและโยนฉันผ่านหน้าต่างรถลงไปบนถนนทางหลวง ถ้าฉันไม่ใช่คนแข็งแรง ฉันคงจากไปและไปเจอกับลูซิเฟอร์แล้ว”

แองเจลีนร้องไห้หนักขึ้นจนไหล่ของเธอเริ่มสั่น

ใบหน้าที่หล่อเหลาของโคลกลายเป็นสีหน้าที่ไร้อารมณ์และเรียบเฉย

ดวงตาของเซย์นจับจ้องไปที่โคล “ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงมาอยู่ในบ้านของฉันได้?”

แองเจลีนตอบ “เขาเป็นเพื่อนของฉัน โคล ยอร์ก เป็นเรื่องโชคดีที่เขามาส่งฉันที่กลับบ้านวันนี้ ไม่อย่างนั้นฉันคงทำให้ตระกูลเซเวียร์ต้องอับอายแน่ ๆ ในวันนี้”

โคลมีรอยยิ้มอบอุ่นบนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา

ท่าทีของเซย์นมีความนึกคิดเล็กน้อย

เซย์นพูดต่อ "อย่าพอใจกับสิ่งที่นายทำมากนักเลย! นายก็จะแพ้อยู่ดีต่อให้นายใกล้จะถึงตอนจบนับประสาอะไรกับเพียงแค่ก้าวแรก”

เชอร์ลี่ย์ผลักเซย์นเล็กน้อยและตำหนิ “เซย์น ก็ไม่ใช่ว่าคุณไม่ได้เห็นท่านอาเรสที่ทำตัวโหดเหี้ยมกับแองเจลีนน้อยของเรา ตอนนี้มีคนที่ชอบแองเจลีนน้อยแล้วทำไมคุณถึงห้ามเขาล่ะ?”

เซย์นถอนหายใจอย่างหนัก

เขาเองก็รู้ว่าน้องสาวของเขายังเด็กมากและเธอก็สวยอย่างยวดยิ่ง ถ้าเจย์ อาเรสตายไป น้องสาวของเขาก็คงไม่มีเหตุผลที่จะต้องเป็นม่ายเพราะเขาไปตลอดชีวิตเสียหน่อย

เมื่อนึกถึงเรื่องโง่ ๆ ที่เจย์ทำเพื่อแองเจลีนในชีวิตนี้ของเขา เซย์นจะรู้สึกเสียใจกับเขามากเกินไปถ้าแองเจลีนได้ตกไปอยู่กับผู้ชายคนอื่น