ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 882

เมื่อนึกถึงงานยาก ๆ ที่เจย์มอบหมายให้เขาทำ เซย์นก็เริ่มสาปแช่งเขาอีกครั้ง “เจย์ อาเรส นายมันเป็นคนงี่เง่า!”

แองเจลีนเดินมาเพื่อที่จะหยิบผ้าเช็ดหน้ามาจากมือของเชอร์ลี่ย์ แล้วร้องขอ “พี่สาว ให้ฉันดูแลเขาสักครั้งเถอะนะ ได้ไหม?”

เธอรู้สึกละอายใจ เป็นเพราะเธอรักคนผิด เซย์นเลยต้องมาทนทุกข์ไปกับเธอด้วย

เชอร์ลี่ย์ยืนขึ้นและยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เธอ เธอพูดอย่างเบา ๆ ว่า “แองเจลีนน้อย อย่าเศร้าไปเลยนะ พี่ชายของเธอยังคงมีแรงสาปแช่งคนอื่นอยู่ เพราะงั้นเขาน่าจะสบายดี”

“โอเคค่ะ” แองเจลีนพยักหน้า

เซย์นยกขาที่เต็มไปด้วยเลือดของเขาขึ้น “พวกเธอดูให้ดี แบบนี้โอเคเหรอ? เจย์ทุบต่อยฉันอย่างแรงและโยนฉันผ่านหน้าต่างรถลงไปบนถนนทางหลวง ถ้าฉันไม่ใช่คนแข็งแรง ฉันคงจากไปและไปเจอกับลูซิเฟอร์แล้ว”

แองเจลีนร้องไห้หนักขึ้นจนไหล่ของเธอเริ่มสั่น

ใบหน้าที่หล่อเหลาของโคลกลายเป็นสีหน้าที่ไร้อารมณ์และเรียบเฉย

ดวงตาของเซย์นจับจ้องไปที่โคล “ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงมาอยู่ในบ้านของฉันได้?”

แองเจลีนตอบ “เขาเป็นเพื่อนของฉัน โคล ยอร์ก เป็นเรื่องโชคดีที่เขามาส่งฉันที่กลับบ้านวันนี้ ไม่อย่างนั้นฉันคงทำให้ตระกูลเซเวียร์ต้องอับอายแน่ ๆ ในวันนี้”

โคลมีรอยยิ้มอบอุ่นบนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา

ท่าทีของเซย์นมีความนึกคิดเล็กน้อย