ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1001

มาริลินตอบคำถามของเขาลงรายละเอียดทุกสิ่งไม่มีผิดพลาดเหมือนท่องหนังสือ “ที่รักคะ ก็เมื่อสามปีก่อนคุณไปยืมเงินจากพวกปล่อยเงินกู้นอกระบบ พวกนั้นไล่ตามทวงหนี้คุณ ตอนที่คุณกับเทมเพสพยายามขับรถหนี พวกเจ้าหนี้ก็ชนรถคุณตกหน้าผา”

เจย์มีสีหน้าสับสนและไม่แน่ใจ เขาคิดหาเหตุผลที่ตัวเองต้องไปยืมเงินจากพวกปล่อยกู้นอกระบบไม่ได้

เขาชิงชังพวกขี้เกียจสันหลังยาวคอยหาประโยชน์จากคนที่ขยันทำมาหากินไม่ได้ แล้วตัวเขาจะไปยุ่งกับพวกนั้นได้อย่างไรกัน

“ทำไมผมถึงต้องไปกู้เงินนอกระบบล่ะ” เจย์ขมวดคิ้วถาม

“ใครจะรู้ล่ะคะว่าคุณทำอะไรบ้าง? ไม่กี่ปีก่อนนี้คุณออกไปทำงานข้างนอกแล้วกลับมาบ้านแค่ปีละครั้ง ทุกครั้งที่คุณกลับมาคุณก็จะแต่งตัวดูดี ฉันเองก็คิดว่าคุณก็เป็นแค่คนซื่อตรงทำงานสุจริต ฉันก็ไม่คิดว่าคุณจะไปกู้เงินจากเจ้าพวกนั้น”

เจย์ถอนใจเบา ๆ

เมื่อเขาพยายามถามรายละเอียดเพิ่มเติม มาริลินก็น้ำตาไหลพรากก่อนตอบอย่างเจ็บปวดใจว่า “ตอนนั้นฉันตั้งท้องไทเกอร์อยู่ พอคุณเกิดเรื่องพ่อแม่ฉันก็คิดว่าคุณคงร่อแร่หมดหวังแล้ว พวกเขาก็บังคับให้ฉันแต่งงานกับตาแก่หมู่บ้านข้าง ๆ แต่ฉันท้องอยู่ก็เลยยืนกรานไม่ยอมแต่งงานใหม่ พอพวกเขาบังคับฉันไม่ได้ก็เลยไล่ฉันออกจากบ้าน”

เจย์ดึงทิชชูมาซับน้ำตาให้เธออย่างแผ่วเบา เขาพูดด้วยความเจ็บปวดและรู้สึกผิดว่า “ผมขอโทษนะมาริลิน เป็นความผิดผมเองที่ทำให้คุณต้องเจอเรื่องพวกนี้”

มาริลินมองเขาอย่างโศกเศร้า “ที่รักคะ คุณติดเชื้อประหลาดหลังจากอุบัติเหตุรถยนต์ตอนนั้นแล้วก็ไม่ยอมนอนกับฉันอีก แย่กว่านั้นคือคุณไม่ยอมทำงานที่ต้องเลอะเทอะหรือใช้แรงงานอีกต่อไป ฉันไม่เคยต่อว่าคุณเรื่องนี้เลยขอแค่คุณไม่ทิ้งพวกเราไป เราจะอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวแบบนี้ตลอดไป โอเคไหมคะ?”

เจย์รู้สึกแย่ที่ทำให้ภรรยาแสนอ่อนโยนอย่างมาริลินต้องผิดหวัง เขาจึงตัดสินใจก่อนกล่าวว่า “อีกไม่กี่วันผมจะไปโรงพยาบาล ลองดูว่าจะรักษาโรคประหลาดนี่ได้ไหม มาริลิน ผมจะไม่ให้คุณต้องเสียใจอีก”

มาริลินยิ้มทั้งน้ำตา “ฉันเชื่อคุณค่ะ”

เจย์โอบเธอไว้ในอ้อมแขน พยายามสะกดกลั้นความกระอักกระอ่วนใจ