ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1002

เซย์นหัวเราะจนน้ำตาไหล “แค่เพราะว่าเจย์อยู่ที่ห้าง พวกเธอเลยวางแผนทำร้ายตัวเองแบบนี้เพื่อดึงดูดความสนใจของเจ้าชายรูปงามเนี่ยนะ?”

เซย์นเหลือบมองแองเจลีนที่นั่งปวกเปียกอยู่บนโซฟา พลันเขาก็โมโหขึ้นมา “เธอต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ ไปยืนตากฝนที่ตกหนักขนาดนั้นเพื่อให้เจย์สงสารเนี่ยนะ?”

คำพูดรุนแรงเสียดแทงของเขาทำให้ทั้งแองเจลีนและโจเซฟินรู้สึกผิดขึ้นมา

เซย์นไม่ยอมปล่อยให้เรื่องนี้จบลงง่าย ๆ “นี่มันก็แค่การเจอกันครั้งเดียว ถ้าครั้งนี้ทำไม่สำเร็จคราวหน้าก็ลองใหม่สิ ทำไมเธอถึงต้องเอาสุขภาพตัวเองมาเสี่ยงแบบนี้ด้วย? แองเจลีน เซเวียร์เธอคิดว่าตัวเองแข็งแรงนักหรือไง? ให้ดีเธอภาวนาให้พรุ่งนี้เธอไม่เป็นไข้หวัดเถอะ ไม่งั้นฉันไล่เธอไปแน่”

ด้วยความที่เป็นพี่ชาย เซย์นมักมีบุคลิกที่ดูสบาย ๆ ไม่เคร่งเครียด ดูเหมือนไม่ค่อยใส่ใจอะไรนัก

ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่น้องสาวหรือโจเซฟินกลั่นแกล้งเขา เขาก็มักจะโอนอ่อนผ่อนตามปล่อยให้พวกเธอได้ทำตามใจ เขามักจะทำตัวเป็นชายอ่อนโยนอารมณ์ดีเสมอ

แต่เมื่อใดก็ตามที่มีคนล้ำเส้น เขาจะเกรี้ยวกราดทันที

ตัวตนในอดีตสมัยเขาเป็นตัวปัญหา เป็นนักเลงเมื่อหลายปีก่อนก็จะเผยออกมา

ทั้งโจเซฟินและแองเจลีนหงอลงทันทีเมื่อเจอคนที่แกร่งกว่า เมื่อพวกเธอเห็นว่าเซย์นฉุนขาดแล้วก็พากันหดคอลงพร้อมกลั้นหายใจ

โจเซฟินเรียกเขาเสียงอ่อน “เซย์น…”

เซย์นตะโกนกลับ “เรื่องทั้งหมดนี่มันเกิดขึ้นเพราะความคิดห่วย ๆ ของเธอ เธอจะใช้ชีวิตเหมือนละครน้ำเน่าไปคนเดียวไม่ได้เหรอไง? ทำไมต้องมาทำให้ชีวิตแองเจิลเหมือนละครน้ำเน่าไปด้วย?”

โจเซฟินก้มหน้าลงพร้อมพูดงึมงำ “ฉันจะไม่ทำอีกแล้ว”

แองเจลีนร้องไห้ออกมา “พี่จะโวยวายขนาดนี้ทำไม? ไม่เห็นเหรอว่าเรากลัวจะแย่แล้ว?”