ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1006

แองเจลีนนั่งอยู่บนเตียงอย่างงุนงง วันนี้การมองเห็นของเธอก็ยังไม่กลับมาเหมือนเดิม

รอบนี้เป็นช่วงที่เธอสูญเสียการมองเห็นชั่วคราวเป็นระยะเวลานานที่สุดเท่าที่เคยเป็นมา

เมื่อเซย์นมารับเธอไปโรงพยาบาล โจเซฟินก็จ้องเขาเขม็งด้วยสายตาจับผิด นอกจากที่ว่าเขาไม่มีเรื่องทะเลาะต่อยตีมากเหมือนสมัยยังเด็กแล้ว นอกนั้นก็แทบไม่มีอะไรเปลี่ยน

เขามักจะเรียกเธอว่าแม่ดราม่าควีน ใครจะคิดว่าเขาต่างหากที่ตีบทแตกกระจุยจนไม่มีใครจับได้

หลังจากโจเซฟินช่วยแองเจลีนเดินเข้าไปนั่งในรถเมอร์เซเดส-เบนซ์เรียบร้อย ทั้งสองสาวก็จับมือกันแน่นเหมือนต่างฝ่ายต่างส่งกำลังใจให้กัน

เซย์นมองผ่านกระจกมองหลังมาก็เห็นว่าหญิงสาวทั้งสองต่างก็ดูนิ่งเงียบแถมใต้ตาก็ดำคล้ำ เขาอดไม่ได้ที่จะแหย่ว่า “ทำไมแพนด้าที่น่ารักทั้งสองไม่คุยอะไรกันเลยล่ะ?”

ปกติพวกเธอทำเสียงดังเจี๊ยวจ๊าวไม่หยุดไม่ใช่เหรอ?

โจเซฟินกับแองเจลีนต่างก็ไม่มีอารมณ์จะมาต่อปากต่อคำกับเขา

เมื่อมาถึงโรงพยาบาลแกรนด์ เอเซีย โจเซฟินก็แยกไปขึ้นรถแท็กซี่เพื่อไปกองถ่าย

เซย์นจับแขนแองเจลีนเพื่อช่วยเธอเดินเข้าไปพบหมอ

หลังจากเดินออกจากลิฟต์ที่ชั้นเก้า เซย์นก็มองเห็นคนรูปร่างคุ้นตา

ในห้องรอของแผนกจิตเวช เจย์ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวกางเกงขายาวสีดำ โดยไม่ได้ติดกระดุมที่ปกเสื้อ

แม้ว่ามันจะเป็นเพียงเสื้อเชิ้ตยี่ห้อธรรมดาทั่วไป แต่เจย์ก็สามารถดูหล่อเหลาสูงค่าได้

เขายืนตรงนั้นราวส่องประกายออกมา จนใครต่อใครก็ละสายตาไปไม่ได้

เซย์นสบถออกมา “เวรเอ๊ย ชะตาฟ้าลิขิตจริง ๆ “