ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1013

บนม้านั่งในสวนข้างถนน เจย์นั่งอย่างเปล่าเปลี่ยวจ้องมองรถและฝูงชนที่ผ่านไปมา เขารู้สึกเหมือนตัวเองแปลกแยกจากทั้งโลก

เขาไม่มีพลังเหลือจะสู้ต่อ

เขาไม่มีพลังเหลือจะอยู่ต่อ

เขาเริ่มมีความสงสัยขึ้นมา อะไรกันนะที่เป็นแรงผลักดันให้เขาอยู่ต่อหลังจากอุบัติเหตุรถยนต์คราวนั้น?

การใช้ชีวิตสำหรับเขาเป็นเรื่องสุดแสนน่าเบื่อหน่าย

เมื่อใกล้ถึงเวลาเก้าโมง เขาก็ค่อย ๆ เดินไปที่โฮไรซอน คัลเลอร์

“คุณเบ็น” เซ็ตตี้น้อยตะโดนออกมาอย่างตื่นเต้นดีใจพร้อมโบกมือเมื่อเธอเห็นเจย์จากระเบียง

เจย์เงยหน้าขึ้นมองก็เห็นแองเจลีนและเซ็ตตี้น้อยใส่เสื้อผ้าเข้าคู่กัน พวกเธอทั้งสองดูเหมือนนางฟ้านางสวรรค์

คู่แม่ลูกยิ้มเจิดจ้าเมื่อมองมาที่เขา

เมฆอึมครึมที่ปกคลุมอยู่เหนือศีรษะของเขาก็เหมือนสลายหายไป เขายิ้มตอบรับเธอทั้งสอง

ทั้งแองเจลีนและเซ็ตตี้น้อยต่างรีบลงบันไดมารับเขา ความเย็นชาที่เจย์ได้รับจากมาริลินก็ได้รับการเยียวยาจากความอบอุ่นของแองเจลีนและเซ็ตตี้

แองเจลีนเดินเข้ามาหาเขาพร้อมซุปผักอุ่น ๆ หนึ่งถ้วย เธอเดินช้ามากเพราะตามองไม่เห็น

“คุณเบ็นคะ ทานซุปที่เซ็ตตี้น้อยกับฉันทำสิคะ ลองชิมดูว่าคุณชอบไหม?”

เจย์เดินเข้ามาทักทายเธอพร้อมรับถ้วยซุปไป เมื่อได้รับซุปผักอุ่น ๆ ท้องก็ร้องโครกครากด้วยความหิว เขาก็ขอบคุณพระเจ้าที่ทรงมีเมตตาให้

เขาชิมซุปอย่างมีมาด แล้วต้องสงสัยที่มันมีรสแปลกไปเล็กน้อย “คุณใส่เครื่องเทศไปเหรอครับ?”

แองเจลีนอธิบายพร้อมรอยยิ้ม “ค่ะ แต่เป็นเครื่องเทศที่ดีต่อกระเพาะนะคะ.

เจย์รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ซุปนี้ทำเพื่อเขาเป็นพิเศษ

เซ็ตตี้น้อยดึงชายเสื้อของเจย์พร้อมขยายความที่แม่เธอพูด “ใส่ยี่หร่าด้วยค่ะ”

ดวงตาของเจย์มีแววสับสน “ยี่หร่าเหรอ?”