มันเป็นความผิดของเขาที่ไหนที่พวกปลาเน่าในบริษัทพากันก่อหวอดขึ้นมาเนี่ย?
เซย์นก้าวออกมาพร้อมรายงาน “ฝ่าบาท กระผมเจอเรื่องจุกจิกนิดหน่อย”
แองเจลีนโบกมือไล่ “งั้นก็ไม่ต้องบอก”
นี่เขาคิดว่าเธอมีเวลาเหลือเฟือมาจัดการปัญหาเล็กน้อยด้วยเหรอ?
เซย์นพูดอย่างร่าเริง “ได้เลย!”
เกรย์สันหันไปจ้องเซย์น “ทำไมคุณถึงเรียกว่ามันเป็นเรื่องจุกจิกล่ะ ทั้งที่มันเกี่ยวกับเขา?”
เซย์นยักไหล่ “ทำไมคุณต้องมาว่าผมล่ะ ก็ราชินีไม่อยากฟังนี่นา”
เมื่อตระหนักว่าเซย์นกำลังจะพูดถึงบางอย่างที่ไม่ปกติ แองเจลีนจึงบอก “ลองบอกมาสิ เซย์น”
เซย์นก้าวออกมาพร้อมก้มหัวต่ำ เขารายงานเสียงอ่อย ๆ “คนของเราได้ข่าวมาว่าผู้ชายคนนั้นกำลังมาหางานที่ศูนย์จัดหางาน”
แองเจลีนโมโหมากจนเธอคว้าแฟ้มเอกสารบนโต๊ะมาขว้างใส่เขา เธอฉุนเฉียวเกรี้ยวกราด “นี่นายเรียกว่าเรื่องจุกจิกนิดหน่อยเหรอ? นี่มันสำคัญมากสำหรับแกรนด์ เอเซียเลยนะ”
เซย์นหยิบแฟ้มเอกสารขึ้นมาก่อนกล่าว “การไล่ตามหนุ่มหล่อเห็นได้ชัดว่า เป็นเรื่องส่วนตัว มันเป็นเรื่องสำคัญต่อแกรนด์ เอเซียตอนไหนกัน?
แองเจลีนพูดอย่างแข็งกร้าว “เขาเป็นแฮกเกอร์มือหนึ่งของโลก ถ้าเขาโดนบริษัทอื่นฉกตัวไป แกรนด์ เอเซีย ของเราเจอปัญหาหนักแน่”
ด้วยความโมโห เธอสั่งเขาด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดและดูสง่าว่า “ไปเอารถมาเซย์น เราจะไปที่ศูนย์จัดหางานกันเดี๋ยวนี้”
เซย์นเอ่ยอย่างหมดคำพูด “ถ้าอยากเจอเขาทุกวันเธอก็บอกมาตรง ๆ ก็ได้ จะต้องทำเป็นเรื่องใหญ่โตให้คนอื่นเขากลัวด้วยเหรอไง? ตอนนี้เขาก็ไม่ต่างกับขยะ บริษัทไหนจะจ้างแฮกเกอร์ไร้ประโยชน์กัน?”
แองเจลีนตอบ “ฉันคืนหนังสืออาณาจักรแฮกเกอร์ให้เขาไปเมื่อวาน ดูจากความสามารถในการรับรู้ของเขา ก็คงอีกไม่นานที่เขาจะกลายมาเป็นแฮกเกอร์มือฉมัง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!