เจย์ปฏิเสธทันที “ย้ายบ้านมันยุ่งยากน่ะครับ”
เกรย์สัน “...” ใช่เลย นี่แหละวิธีที่เขารับมือกับสิ่งต่าง ๆ
“พ่อครับ” ทันใดนั้นเสียงของเด็กก็ดังขัดจังหวะการสนทนาของพวกเขา
มาริลินจูงไทเกอร์อยู่ พวกเขาเพิ่งกลับมาจากตลาดขายผัก ผักในตะกร้าดูเหี่ยวเฉา บางส่วนนั้นก็ดูเหลืองแล้ว
ดวงตาดุจเหยี่ยวของเกรย์สันหรี่ลงทันใด ผู้หญิงคนนี้เลือกผักแบบนี้มาทำอาหาร?
เอามาให้พวกตาสีตาสากินกันเหรอไง?
เกรย์สันรู้สึกใจขุ่นมัวขึ้นมาด้วยเหตุผลบางอย่าง
มาริลินมักจะเป็นคนที่สนใจเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ ดังนั้นเมื่อเธอเห็นว่าเกรย์สันขับรถหรูเธอจึงอยากจะประจบประแจงเขา
“คุณคนนี้คือใครคะที่รัก?”
“เพื่อนร่วมงานน่ะ” เจย์ตอบ
มาริลินยิ้มอย่างประจบ “ถ้าเขาเป็นเพื่อนร่วมงาน ก็เชิญเขาเข้ามานั่งในบ้านก่อนสิคะ ให้ยืนอยู่อย่างนี้ไม่สุภาพเลย”
เจย์ดูลังเล
แต่ถึงอย่างนั้นเกรย์สันก็พยักหน้าตอบทันใด “ถ้าปฏิเสธก็คงเป็นการเสียมารยาทนะครับ”
เมื่อเห็นสีหน้าเย็นชาของนายท่านอาเรส เกรย์สันก็อดรู้สึกผิดไม่ได้
ถ้าเป็นในอดีต เกรย์สันไม่มีทางจะทำอะไรขัดความต้องการของเขา
แต่การได้เห็นผักเหี่ยว ๆ ในตะกร้าของมาริลินวันนี้ทำให้เขาไม่สบายใจ เขาอยากรู้สภาพความเป็นอยู่ที่แท้จริงของนายท่านอาเรส
เกรย์สันเดินตามพวกเขาเข้าไปในบ้านเช่า
“เชิญนั่งได้ตามสบายเลย” เจย์กล่าว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!