ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1034

เจย์รู้สึกราวกับความหนักอึ้งที่กดทับอยู่หายไป “ผมจะไปเปิดประตู”

มาริลินยืนค้างอยู่ตรงนั้น

เจย์เดินมาที่ห้องนั่งเล่นและเปิดประตูออกไป เมื่อเขาเห็นเซ็ตตี้น้อยและแม่ของเธอยืนอยู่หน้าประตูเขาก็ถึงกับตะลึง

“คุณเบ็นคะ” เซ็ตตี้น้อยโผเขาหาเบ็นทันทีที่เธอเห็นเขา

แองเจลีนสังเกตุเห็นว่าเจย์ใส่ชุดสำหรับอยู่บ้าน แม้ว่ามันจะเป็นเสื้อและกางเกงขายาว แต่ก็ยังไม่สามารถห้ามความเยือกเย็น สง่างาม และความมีเสน่ห์ของเขาได้ ไม่ต่างจากเวลาเขาสวมสูทผูกเนกไทเลย ผมหยักสีดำสนิทของเขายังคงเปียกซึ่งทำให้เขาดูมีเสน่ห์ยิ่งขึ้น

เธอยืนค้างอยู่ตรงนั้น ตัวแข็งทื่อ

ถึงอย่างไรตอนนี้เธอก็แกล้งทำเป็นคนตาบอด เธอจึงกลัวว่าจะเผลอจ้องจนเขาผิดสังเกตุ

“ใครมาคะที่รัก?” มาริลินเดินออกมา

เมื่อแองเจลีนเห็นเธอสวมชุดนอนเบาบางเช่นนั้น ดวงตาเธอก็ขุ่มมัว

ผู้หญิงคนนี้พยายามจะยั่วยวนเจย์สินะ?

เจย์ลูบผมเซ็ตตี้น้อยเบา ๆ พร้อมตอบมาริลิน “นี่คือเด็กที่ผมเคยเล่าให้คุณฟังว่าผมสอนเปียโนให้”

มาริลินมองเซ็ตตี้หัวจดเท้า และทำตัวไม่ถูกเมื่อเห็นใบหน้างดงามของเด็กน้อย

“หนูสวยน่ารักมากเลยนะจ๊ะ” มาริลินเอ่ยชม

จากนั้นเธอก็หันมามองแองเจลีน เมื่อเธอมองเห็นแองเจลีน มาริลีนก็แทบยืนไม่อยู่ เธอจำผู้หญิงคนนี้ได้ หญิงงามคนนี้คือคนที่อยู่ในภาพวาดของเบ็น

ทันใดนั้นมาริลินก็รู้สึกเป็นศัตรูกับคนตรงหน้า

“ดึกดื่นป่านนี้มาทำอะไรกันคะ?” น้ำเสียงของเธอแฝงความไม่พอใจ

เมื่อแองเจลีนรู้ตัวว่าได้มาทำแผนของมาริลินพัง เธอก็ยิ้มหวานออกมา “เซ็ตตี้น้อยบอกฉันว่าตอนนี้คุณเบ็นย้ายมาอยู่บ้านตรงข้าม แล้วถ้าฉันเข้าใจไม่ผิดคุณคงเพิ่งย้ายมาวันนี้สินะคะ ไหน ๆ คุณก็ย้ายมาใหม่ ฉันก็เลยคิดว่าต้องแวะมาทักทายแสดงความยินดี”

มาริลีนมึนโง่ไปเลย

เซ็ตตี้น้อยจับมือของเจย์แกว่งไปมาอย่างรักใคร่ แถมพูดด้วยน้ำเสียงน่ารักแฝงความเอาแต่ใจ “หนูขอเข้าไปเที่ยวบ้านคุณได้ไหมคะ คุณเบ็น?”