ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1035

ความอ่อนโยนของเขามีเสน่ห์ที่ราวกับพิษร้าย

มาริลินแอบกัดฟันกรอด เขาเป็นผู้ชายของเธอ ความอบอุ่นอ่อนโยนแบบนี้ควรมีให้เธอเท่านั้นไม่ใช่เหรอ?

“ที่รักคะ ตอนนี้ก็ดึกแล้ว พรุ่งนี้คุณต้องไปทำงานอีก คุณน่าจะต้องไปนอนแล้วนะคะ” มาริลินเดินมาหาเจย์พร้อมเตือนเขาด้วยรอยยิ้ม

เจย์ตอบเสียงเรียบ “โอเค”

ทันใดนั้นบรรยากาศก็พลันตึงเครียด แองเจลีนไม่อยากทำให้เจย์เสียหน้าเธอจึงลุกขึ้นและเรียกเซ็ตตี้น้อยที่ไปสำรวจบ้าน “ได้เวลากลับบ้านแล้วจ้ะ เซ็ตตี้”

เซ็ตตี้เดินออกมาจากห้องของเจย์และบอกแม่อย่างตื่นเต้นถึงสิ่งที่ได้เจอว่า “คุณแม่คะ หนูเห็นมีเด็กผู้ชายตัวน้อยในบ้านคุณเบ็นด้วย เขานอนหลับอยู่”

“หนูมีของเล่นเยอะเลย หนูเอามาแบ่งให้เขาได้ไหมคะ?”

แองเจลีนยิ้มและตอบ “ได้สิจ๊ะ”

หลังจากเซ็ตตี้น้อยกล่าวอำลาเจย์และมาริลิน เธอก็จูงมือแองเจลีนเดินออกประตูไป

หลังจากมาริลินเดินไปล็อกประตูแล้ว เธอก็มายืนข้างเจย์ ดวงตาเรียวดุจอัลมอนด์ของเธอฉายคลื่นโทสะ

เจย์หยิบแก้วของแองเจลีนขึ้นมาก่อนกินน้ำที่เหลือเข้าไป จากนั้นก็หันมาจ้องมาริลินเล็กน้อยก่อนเดินเข้าห้องไป

เขาไม่สนใจมาริลินเลยสักนิด

ทันใดนั้นมาริลินก็ร้องไห้โฮ “คุณเป็นครูสอนเปียโนให้ลูกเธอเองสินะ เบ็น”

ทันใดเธอก็สั่งเขาด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดหมดความอดทน “คุณห้ามไปสอนเปียโนให้เด็กคนนั้นอีก”

เธอต้องรักษาความรักของเธอไว้ ถ้าเบ็นยังไปเจอผู้หญิงคนนั้นอยู่สักวันต้องมีเรื่องผิดพลาดเกิดขึ้นแน่

เสียงเจย์เย็นชาลอยมา “ผมต้องรอจนกว่าจะหมดสัญญา”

มาริลินตอบ “เพราะว่าเรารับเงินเธอมาแล้วใช่ไหม?”

เธอหันหลังกลับเข้าห้องนอนใหญ่ไป แล้วกลับออกมาพร้อมบัตรธนาคารหลายใบในมือก่อนเดินไปหาเจย์ “เอาเงินไปคืนเธอเถอะค่ะ ที่รัก”

ดวงตาเหยี่ยวของเจย์หรี่เล็กลง “คุณเอาบัตรพวกนี้มาจากไหน?”