ตอนนี้เขาไม่สามารถบอกได้ว่าระหว่างผู้หญิงสองคนใครกันแน่ที่เป็นกิ๊ก
เขามองแองเจลีน “คุณเลือกเป็นตัวละครตัวไหน?”
แองเจลีนตอบอย่างไม่ลังเล “ภรรยาคนแรก”
ดังนั้นเจย์จึงฆ่าแองเจลีนทันที
เสียงของเกมดังขึ้น ‘สามีกำจัดภรรยาที่ยากจนไป เกมจบแล้ว’
เขาเป็นคนที่มีเหตุผลและนิ่งสงบซึ่งสามารถแยกระหว่างชีวิตจริงกับเกมได้อย่างเด็ดขาด ส่วนแองเจลีนเป็นคนที่อ่อนไหวซึ่งสงสารตัวละครในเกม การจบเกมแบบนี้ทำให้เธอรับไม่ได้
เธอเสียใจมากมายจนคุมไม่ไหว ดวงตาดำขลับของเธอแดงก่ำและบวมเพราะเธอรู้สึกเหมือนโดนกำจัดและไม่มีค่า เธอจ้องเจย์อย่างโมโห
ตัวเธอสั่นไปทั้งร่างด้วยโทสะ
“แค่เล่นเกมแพ้ก็ต้องร้องไห้ด้วยเหรอ?” เจย์มองเธอพร้อมหยัน
พวกผู้หญิงอารมณ์แปรปรวนกันหมดเหรอไงนะ?
แองเจลีนคำราม “ทำไมนายถึงฆ่าฉัน?”
ทำไมไม่เป็นหล่อน?
เจย์แค่นเสียง มองเธอเหมือนเห็นคนปัญญาอ่อน
“ก็เราแข่งเกมกัน ผมจะไปกำจัดใครถ้าไม่ใช่คุณ?”
แองเจลีน “...”
“นายแค่จะเอาชนะฉันเหรอ?”
“ก็ใช่น่ะสิ”
แองเจลีนล้มลงไปนั่งบนพื้นพร้อมหลั่งเหงื่อเย็นออกมา เธอพยายามปลอบตัวเองว่านี่มันเป็นแค่เกม
เจย์มองเธออย่างสงสัย เมื่อเห็นเม็ดเหงื่อผุดขึ้นที่หน้าผากของเธอ เขาก็นิ่วหน้า “ถ้าคุณรับความพ่ายแพ้ไม่ได้ ก็ไม่ควรเล่นเกม”
แองเจลีน “...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!