เมื่อเวลาผ่านไป เขาก็ไม่กล้ารับประกันว่าจะไม่เผลอตกหลุมรักเธอ
ดูอย่างวันนี้เป็นต้น เมื่อเห็นว่าเธอหน้าซีดหลังจากบริจาคเลือดไป เขาก็เจ็บปวดใจเหลือคณาอย่างไม่รู้สาเหตุ เป็นความเจ็บปวดที่ทำให้เขาแทบเสียสติ
“ไม่มีอะไร” เขาพูด ฟังดูมีแววสั่นเครือเล็กน้อย
“นี่ก็ดึกแล้ว คุณควรกลับไปพักผ่อน” เสียงเขากลับมาไร้อารมณ์และห่างเหินเช่นเดิม
แองเจลีนตอบ “ฉันแค่จะเข้ามาดูว่านายต้องการอะไรหรือเปล่า ฉันจะไปบอกพยาบาลให้หาให้นายแล้วก็จะกลับบ้านแล้ว”
เธอเดินวนไปรอบ ๆ ห้อง ก่อนจากไปอย่างลังเล
ไม่นานจากนั้น พยาบาลก็เข้ามาและเปลี่ยนทุกอย่างบนเตียงญาติเฝ้าไข้ตามคำสั่งของแองเจลีน
ผ้าปูที่นอนสีสดและปลอกหมอนกำมะหยี่ก็ถูกเปลี่ยนเป็นสีเทาและสีเงิน
เจย์มองพยาบาลอย่างสงสัย “ท่านประธานสั่งให้คุณมาเปลี่ยนเหรอ?”
พยาบาลพยักหน้า “ใช่ค่ะ ท่านประธานกลัวว่าคุณจะนอนไม่หลับเพราะว่าคุณไม่ชอบของที่สีสด ๆ ท่านขอเราเป็นพิเศษว่าให้เปลียนให้คุณ”
เมื่อเจย์มองผ้าห่มสีเทาเงิน เขาก็รู้สึกซับซ้อน เธออ่านใจเขาออกหรือไงกันนะ? เธอรู้นิสัยแปลก ๆ ของเขาได้อย่างไร?
ก่อนที่พยาบาลจะออกไป เธอหันมายิ้มและบอกเจย์ว่า “ฝันดีนะคะ”
เจย์พยักหน้าเล็กน้อย
แองเจลีนได้รับสายจากเกรย์สันทันทีที่เธอออกจากโรงพยาบาลแกรนด์ เอเซีย เกรย์สันพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังดังนั้นแองเจลีนจึงบอกเขาว่า “มาคุยกันหน่อยดีกว่า”
เมื่อแองเจลีนรีบกลับไปถึงแกรนด์ เอเซีย เกรย์สันก็รอเธออยู่ที่ห้องประธานแล้ว
“ท่านประธาน”
เกรย์สันส่งบัตรธนาคารให้ เมื่อเธอมองบัตรดวงตาก็เบิกกว้าง “นี่มันบัตรที่มาริลินทำหายใช่ไหม?”
เกรย์สันพยักหน้า
“คนของเราเจอในถังขยะตรงถนนแถวหมู่บ้านซันไชน์ คอร์ตครับ”
แองเจลีนถาม “แล้วจับขโมยได้ไหม?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!