ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1064

เมื่อคิดถึงว่ามาริลินปั่นหัวแล้วบงการชีวิตเขาด้วยจิตใจที่ชั่วร้ายแบบนั้นไปอย่างไรบ้าง เจย์ก็รู้สึกได้ถึงโทสะที่พลุ่งพล่านในตัว ท่วมท้นไปทั้งร่างจนไม่มีที่ปะทุออก

ทันใดนั้นก็มีเสียงดนตรีแว่วมากลางดึกที่เงียบงัน เสียงเปียโนนั้นนุ่มนวลอ่อนโยนเหมือนสายลมแผ่วเบาที่ปลอบประโลมหัวใจเขา บรรเทาความทุกข์และพลุ่งพล่านทั้งหลาย

เขาค่อย ๆ รู้สึกสงบลง

ทันใดนั้น เขาก็จำได้ว่ายังไม่ได้รับข้อความตอบหลังจากที่เขาบอกแม่ของเซ็ตตี้น้อยเรื่องขอลาออก

เขาสงสัยว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอหรือเปล่า

ด้วยเสียงดนตรีที่กล่อมผ่อนคลาย เขาเริ่มรู้สึกง่วงงุนและหลับไปเมื่อก้าวขึ้นเตียง

วันต่อมา

แองเจลีนมาถึงห้องเก็บขยะใต้ดินของแกรนด์เอเซียตั้งแต่เช้าตรู่ เกรย์สันและสมาชิกคนอื่นของโกสต์ต่างก็รออยู่ด้านนอกแล้ว เมื่อพวกเขาแองเจลีนก็ทักทายเธอด้วยความเคารพ “ท่านประธานเซเวียร์”

แองเจลีนถอดเสื้อโค้ตสีขาวออกและส่งให้เกรย์สันก่อนถาม “เขายังไม่สารภาพเหรอ?”

เกรย์สันตอบ “ชายคนนี้จิตใจแข็งแกร่งมากครับ เขาไม่ยอมหลุดปากอะไรออกมาเลยไม่ว่าเราจะคาดคั้นและทรมานเขาแค่ไหน”

ริมฝีปากสีแดงสดของแองเจลีนเม้มยิ้มเยาะ “พาฉันเข้าไปซิ”

เกรย์สันพาแองเจลีนเข้าไปในห้องใต้ดิน เคนนั่งอยู่บนเก้าอี้โดยตัวเขาถูกมัดติดไว้กับเก้าอี้ มีถุงพลาสติดสีดำครอบหัวเขาอยู่

แองเจลีนนั่งลงที่เก้าอี้ตรงหน้าเคน ก่อนทำท่าบอกเกรย์สัน “ให้ฉันเห็นหน้าเขาหน่อย”

เกรย์สันลังเล “ท่านประธานเซเวียร์ครับ คนแบบนี้ไม่ควรค่าให้คุณมอง”

แองเจลีนรู้ว่าเกรย์สันห่วงเรื่องความปลอดภัยของเธอ แต่เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเจย์ แล้วเธอจะกลัวไปทำไมกัน?

“เปิดเถอะ”