ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1063

”ตอนที่ฉันหนีมา ฉันก็กลายเป็นเหมือนเหยื่อล่อตาพวกผู้ชาย ตอนที่มีผู้ชายคนหนึ่งข่มเหงฉัน เคนก็ไล่ตามฉันมาแล้วก็ฆ่าชายคนนั้นตาย แม้ว่าจะเป็นการป้องกันตัวแต่เคนก็โดนข้อหาว่าทำรุนแรงเกินกว่าเหตุ เขาก็เลยต้องติดคุก”

มาริลินสะอื้น “ฉันรู้ค่ะ ว่าฉันไม่คู่ควรกับคุณเพราะว่าอดีตที่เลวร้ายของฉัน แต่ฉันก็เป็นเหมือนแมลงที่จมอยู่ในขุมนรก ฉันพยายามดื้นรนและหนีให้พ้นจากนรกที่แสนเลวร้ายนั่น แต่ไม่มีใครยอมช่วยฉันเลย”

เจย์หลับตาลง สกัดดั้นความสงสารเห็นใจที่มีให้เธอซ่อนไว้ในดวงตา แม้ว่าเธอจะน่าเวทนาแค่ไหนแต่เขาก็รู้สึกรังเกียจเธออยู่เช่นกัน

มาริลินพึมพำ “พอในที่สุดฉันก็ได้เจอคุณ ฉันคิดว่าในที่สุดโชคก็เข้าข้างฉันแล้วหลังจากที่ต้องฝ่าฟันความลำบากยากเข็ญมา แต่ใครจะไปคิดกัน? ตอนนี้เคนออกมาจากคุกแล้ว เขายังบังคับให้ฉันกลับไปกับเขา…”

พูดถึงตอนนี้มาริลินก็คุมตัวเองไม่ได้ น้ำตาเธอไหลพราก “คุณคิดว่าฉันไม่อยากหนีให้พ้นจากเขาเหรอหลังจากเจอเรื่องพวกนั้นมา? คุณดูแผลเป็นบนตัวฉันสิ เบ็น พวกนี้เป็นแผลที่เขาทิ้งไว้ทั้งนั้น”

มาริลินถกกระโปรงขึ้น แผลเป็นน่ากลัวบนต้นขาของเธอ รวมถึงรอยแผลไหม้มากมายทำให้เจย์นิ่วหน้า

มาริลินขอร้องเจย์ “ฉันขอร้องคุณนะคะ เบ็น อย่าผลักฉันกลับลงนรกอีกเลยได้ไหม?”

เจย์จ้องเธออย่างเย็นชา สายตาของเขาแข็งกล้าจนอาจข่มขวัญจิตวิญญาณของคนอื่นได้ “ผมอยากให้คุณตอบคำถามผมอย่างจริงใจสักสองสามข้อ”

มาริลินพยักหน้า

“ผมไม่ใช่สามีคุณใช่ไหม?”

มาริลินลังเล แววตาสิ้นหวังและไม่ยินยอมเริ่มปรากฏกลอกกลิ้งในดวงตาเธอ

“เบ็น ฉันช่วยคุณแล้วพาคุณกลับมาในฐานะสามี ไม่อย่างนั้นฉันจะคอยช่วยเหลือแล้วดูแลคุณตั้งสามปีไปเพื่ออะไร…”

“หุบปาก!” เจย์ตะโกนใส่เธอจนเสียงแตกพร่า

มาริลินสะดุ้งอย่างหวาดกลัวและจ้องเขาอย่างอกสั่นขวัญหาย

เขาดูเหมือนปีศาจที่โมโหจนคุมสติไม่อยู่ ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกเหมือนความตายนั้นอยู่ใกล้แค่เอื้อม