ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1067

เจย์จ้องมาริลินด้วยแววตามืดครึ้มเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

มาริลินกอดไทเกอร์ร้องไห้น้ำตาไหลพรากอยู่เงียบ ๆ เพราะไม่กล้าที่จะสบสายตาลึกล้ำคมดุจเหยี่ยวของเขา

ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตู

มาริลินชำเลืองมองเจย์ก่อนเดินออกไปเปิดประตู

คนที่ยืนรออยู่นั้นเป็นพนักงานส่งของใส่ชุดหมีสีฟ้าพร้อมหมวกเบสบอล มีกล่องพัสดุขนาดมหึมาวางอยู่ตรงหน้า เขาพูดเสียงแหบว่า “นี่พัสดุคุณครับ ช่วยเซ็นรับด้วย”

มาริลินถามอย่างสงสัย “พัสดุของฉันเหรอคะ?”

ช่วงนี้เธอไม่ได้ซื้อของออนไลน์อะไรเลยนี่นา

คนส่งของอธิบาย “น่าจะเป็นพวกตู้เย็นหรือเครื่องใช้ไฟฟ้าอะไรน่ะครับ”

มาริลินหันหลังไปชำเลืองมองเจย์ คิดว่าอาจจะเป็นเครื่องใช้ไฟฟ้าที่เขาซื้อมาก็เป็นได้ ดังนั้นเธอจึงบอกคนส่งของ “ช่วยเอาเข้ามาด้านในแล้วกัน”

คนส่งของดัดกล่องพัสดุเข้ามาในห้องนั่งเล่นด้วยรถเข็น และเหลือบมองเจย์และไทเกอร์ที่ยืนอยู่อีกฟากของห้องด้วยดวงตาดำขลับ

“คุณอยากให้ช่วยแกะไหมครับ?” คนส่งของถามอย่างใส่ใจ

มาริลินพยักหน้า “ขอบคุณค่ะ”

คนส่งของดึงมีดคมกริบออกมาก่อนตัดเทปกาวที่ห่อพัสดุไว้ และบอกมาริลิน “คุณเปิดได้แล้วครับตอนนี้”

มาริลินเดินไปที่ห่อพัสดุและเปิดออกช้า ๆ อย่างไม่ระแวงสงสัยอะไร

ทันทีที่เห็นสภาพร่างพิกลพิการเละเทะแต่ใบหน้าคุ้นเคยอยู่ในกล่อง มาริลินก็ล้มลงบนพื้นด้วยความตกใจ

“กรี๊ดดดดด” เธอส่งเสียงกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว

เจย์มองมาริลินอย่างสงสัยและคิดได้ว่าต้องมีบางอย่างผิดปกติในกล่องพัสดุแน่ ๆ เขาเดินไม่กี่ก้าวมาถึงห่อพัสดุและเปิดมันออก เมื่อเห็นว่ามีชายคนหนึ่งนอนอยู่ในกล่อง เจย์ก็มองคนส่งของอย่างงุนงง