ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1070

แองเจลีนหลุดยิ้ม ก่อนที่จะท่องกลอนรักออกมา พร้อมทอดจังหวะเสียงสูงต่ำ

“คุณคือพระจันทร์บนนภา ชลาลัยในปฐพีนั้นคือฉัน เฝ้ารอวันจะได้พบพักตร์ ได้โปรดเผยโฉมให้ได้ยล”

…

เจย์เลิกคิ้วและแค่นเสียง “ขอโทษนะ แต่ผมเป็นโรคกลัวเชื้อโรค ผมว่าคงจะลงมาเกลือกกลั้วดินสกปรกของคุณไม่ไหวหรอก คุณน่าจะไปเฝ้ารอคนอื่นดีกว่า”

แองเจลีน “...”

เธอพองแก้มอย่างขัดเคืองและมองเขาด้วยแววตาขื่นขม “นายไม่รู้หรือว่าการขัดจังหวะคนอื่นตอนที่ท่องกลอนรักอยู่มันหยาบคายมากน่ะ?”

เจย์ผงกหัว “เชิญต่อครับ”

เขาเปิดคอมและเริ่มเล่นเกมอาณาจักรแฮกเกอร์

แองเจลีนเริ่มตะโกนเสียงดังสุดปอด “เบ็น ฉันรักคุณดั่งใต้ท้องมหาสมุทร สูงสุดยิ่งกว่าภูผา…”

เสียงเธอดังมากเหลือเชื่อ ดังก้องไปทั่วทุกแผนกในแกรนด์เอเซีย ตอนนั้นเองพนักงานแกรนด์เอเซียต่างก็ส่งเสียงอื้ออึง

เจย์กระโดดโหยงจากเก้าอี้และรีบเอามือมาปิดปากเธอไว้ “เงียบเลย”

แองเจลีนยังพูดต่อด้วยเสียงอู้อี้ “ฉันรักคุณเหมือนเหาที่อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีผม…”

ในที่สุดแองเจลีนก็เลิกกวนประสาทเขาเพราะเจย์รู้สึกขยะแขยงกลอนของเธอจนเขาเกือบจะอาเจียนอยู่แล้ว

“ฉันขอโทษ เบ็น ฉันผิดเอง” เธอตบหลังเขาเก้ ๆ กัง ๆ เหมือนกำลังปลอบเด็กอ่อน

เจย์มองเธอด้วยตาขุ่นมัว “ใครสอนกลอนพวกนี้คุณมาไม่ทราบ?”

แองเจลีนชี้ไปยังเซย์นที่ยืนอยู่มุมห้อง “จากจดหมายรักที่พี่ชายเอาให้ฉัน เขาบอกว่า พวกจดหมายรักที่ไพเราะหวานซึ้งมันเชยไปแล้ว ฉันเลยต้องเลือกอันที่แปลกใหม่ ถึงนายจะไม่ยอมตกลงปลงใจกับฉันแต่อย่างน้อยนายก็จำฉันได้ไม่ลืมแน่นอน”

เจย์มองหน้าเธออย่างพูดไม่ออกบอกไม่ถูก…

“ผมจะให้โอกาสคุณอีกรอบแล้วกัน”