ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1072

”มีมี่ พาเด็กออกไปข้างนอกก่อน ฉันมีเรื่องจะคุยกับมาริลินเพียงลำพัง” แองเจลีนพูด เสียงของเธอเย็นเยียบราวปกคลุมด้วยน้ำแข็ง

มีมี่เดินเข้าไปหามาริลินและยื่นมือไปรับไทเกอร์มา จากนั้นก็เดินออกไปนอกห้องโดยไม่สนใจเสียงร้องไห้เสียดหูของไทเกอร์แต่อย่างใด

เมื่อมาริลินรู้ตัวว่าได้เข้ามาในถ้ำเสือแล้ว เธอก็จ้องแองเจลีนอย่างขลาดกลัว

แองเจลีนจ้องเซย์น “ออกไปแล้วปลอบเด็กด้วย”

เซย์นพยักหน้า แต่เขายังกังวลจึงเตือนเธออีกครั้ง “ใจเย็น ๆ ตกลงไหม? ใจเย็น ๆ”

เมื่อเหลือเพียงแองเจลีนและมาริลินในห้องตามลำพัง แองเจลีนก็กระดิกนิ้วเรียกมาริลิน “เข้ามานี่”

มาริลินเดินเข้ามาหาอย่างหวาดกลัว “ท่านประธานเซเวียร์ คุณจะพาไทเกอร์ไปไหนคะ?”

แองเจลีนพยายามข่มขวัญเธอ “พาไปโรงพยาบาล ให้ตรวจ DNA เทียบความเป็นพ่อลูกของไทเกอร์และเบ็น”

มาริลินตกใจจนซวนเซและพุ่งตัวออกไปด้านนอก

“นั่นลูกฉันนะ คุณพาเขาไปไม่ได้”

เมื่อมาริลินตระหนักว่าประตูห้องทำงานปิดสนิทแน่นและเธอไม่สามารถเปิดออกไปได้ เธอก็หันกลับมาต่อว่าแองเจลีนอย่างรุนแรง “คุณเป็นแค่หัวหน้าของเบ็น มีสิทธิ์อะไรมายุ่มย่ามกับเรื่องในครอบครัวคนอื่น?”

แองเจลีนเดินเยื้องย่างในรองเท้าส้นเข็มมาหามาริลินอย่างสง่างาม เธอยื่นมือออกไปและใช้นิ้วเชยคางมาริลินขึ้น พร้อมพูดด้วยความรังเกียจ “มาริลิน ออเบิร์จ ฉันเคยคิดว่าถึงเธอเป็นพวกหิวเงินแต่อย่างน้อยก็เป็นแค่ผู้หญิงชาวบ้านพื้น ๆ ซื่อ ๆ คนหนึ่ง”

หลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง ใบหน้าสวยสง่าก็เปลี่ยนเป็นเกรี้ยวกราด “แต่ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เจอคนที่ทั้งละโมบ เห็นแก่ตัว โหดร้าย และใจดำทมิฬซ่อนอยู่ใต้ใบหน้าที่ดูจริงใจใสซื่อนี้”

มาริลินหลบตา “ฉันไม่รู้ว่าคุณพูดเรื่องอะไร”

“เธอไม่รู้เหรอ? งั้นก็ได้ ฉันจะทำให้เธอเข้าใจ”

แองเจลีนบีบคางของมาริลินพร้อมเพิ่มแรงเข้าไป ทำให้หล่อนต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

แองเจลีนถาม “เบ็นเขาหลอกง่ายมากเลยใช่ไหม?”