เซย์นมองดวงตาแต่งจนเข้มดำของน้องสาวก่อนพูดแซะ “ถ้าเธอหน้าตายังเป็นแบบนี้ ชาติหน้าเขาก็ไม่รักเธอหรอก ไม่ต้องพูดถึงชาตินี้เลย ถ้าเธอลบเครื่องสำอางออก ฉันขอบอกได้เลยว่า ถ้าเขาเห็นหน้าเธอ เขาจะไม่มีทางยอมห่างเธอสักก้าว”
“จริงเหรอ?” แองเจลีนถามและดูดีใจ
“อืม” เซย์นพยักหน้า
แผนกรักษาความปลอดภัยทางไซเบอร์
เกรย์สันจัดเรียงกองเอกสารบนโต๊ะของเจย์แบ่งให้กับพนักงานคนอื่น ไม่นานเอกสารก็ทำเสร็จเรียบร้อย เจย์จึงเดินไปที่ห้องประธานชั้น 9 พร้อมกองเอกสารในอ้อมแขน
เมื่อเขาเดินมาถึงลิฟต์ ก็มองเห็นมาริลินกำลังอุ้มเด็กอยู่ สองแม่ลูกเดินผ่านสายตาเขาไปผ่านทางประตูกระจก
แววตาเจย์มีความสับสน
มาริลินมาทำอะไรที่แกรนด์เอเซียกัน?
เมื่อเขามาถึงห้องประธานและโยนเอกสารลงตรงหน้าแองเจลีน ดวงตาจริงจังลึกล้ำของเขาก็มองค้างที่รอยยิ้มงดงามบนใบหน้าของแองเจลีน
“ทำเสร็จหมดแล้วเหรอ?” แองเจลีนแปลกใจเล็กน้อย แม้ชายคนนี้จะทำงานได้มีประสิทธิภาพเหลือเชื่อแต่ไม่มีทางที่จะทำงานมากขนาดนี้ซึ่งคนธรรมดาต้องทำถึงสามวันเสร็จเร็วขนาดนี้แน่
เจย์ตอบ “ผมมีคนช่วย”
แองเจลีนคำรามอย่างโมโห “ใครอนุญาตให้พวกเขาเข้ามายุ่มย่ามกัน?”
เธอเจตนาสั่งงานให้เขาทำเยอะ ๆ เพื่อที่ว่าจะได้เบี่ยงเบนความสนใจไม่ให้เขาเศร้า ถ้าทำงานยุ่งเขาจะได้ไม่คิดถึงเรื่องพวกนั้น
เจย์วางมือลงบนโต๊ะ “คุณกำลังคิดจะทำอะไรถึงเจตนาจะให้งานผมมากขนาดนั้น?”
แองเจลีนหลบตาเขาอย่างมีความผิด “พวกนายทุนก็ชอบบังคับให้พนักงานแบบพวกคุณทำงานเยอะ ๆ โดยไม่มีเหตุผลอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ยังจะมีเหตุผลอะไรอีก?”
“แต่นี่มันไม่ใช่แนวคุณเลย” เจย์บอก
แองเจลีนยิ้มกว้าง “งั้นนายก็รู้ว่าฉันไม่สามารถบังคับให้นายทำงานเยอะ ๆ ได้ ใช่ไหม?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!