แองเจลีนตอบ “นายไม่มีสิทธิ์มาตัดสินใจว่าอะไรคุ้มหรือไม่คุ้ม ฉันเท่านั้นที่มีสิทธิ์ตัดสินใจ”
เจย์พยักหน้า “ทำอย่างที่คุณต้องการแล้วกัน”
จากนั้นเขาก็หันหลังเดินจากไปอย่างรวดเร็ว
แองเจลีนนั่งมึนไปเลย…
“ทำอย่างที่คุณต้องการแล้วกันเหรอ? นี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่?”
หรือ… เขาบอกใบ้ว่า เธอตามรุกจีบเขาได้แล้วอย่างนั้นเหรอ?
“เย้!” แองเจลีนโห่ร้องดีใจ
เมื่อเจย์กลับมาบ้านหลังเลิกงาน มาริลินก็นั่งเงียบ ๆ อยู่ที่โซฟา เมื่อเธอมองเห็นเจย์ดวงตาของเธอก็มีอารมณ์หลากหลายทั้งความคาดหวัง ความลังเลและความไม่ยินยอม
“คุณยังอยู่ที่นี่อีกเหรอ?”
มาริลินรู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่า
“ประธานเซเวียร์บอกคุณหมดแล้วเหรอ?” เธอถามเสียงสั่น
เจย์พยักหน้า
เขาเมินเธอและเดินตรงเข้าห้องไป
มาริลินแอบกัดริมฝีปาก แองเจลีนพูดถูก เขาดูเกลียดเธอมากจริง ๆ
แต่เธอไม่อยากเชื่อว่านี่คือเบ็นคนเดียวกับที่เคยอ่อนโยน นุ่มนวลกับเธอสมัยที่อยู่ที่หมู่บ้านชาวประมง
เธอลุกจากโซฟาและตรงไปหาเจย์
“ฉันจะไปแล้วค่ะเบ็น คุณมีอะไรจะพูดกับฉันไหม?”
เจย์ชะงักไปเล็กน้อย
ก่อนนี้เขาตั้งใจจะบอกมาริลินว่า เขาจะตอบแทนเรื่องที่เธอเคยช่วยเขาไว้
แต่แองเจลีนก็ได้บอกและทำแทนเขาไปหมดแล้ว และยังทำได้ดีกว่าเขาเสียอีก ดังนั้นจึงไม่มีความจำเป็นอะไรที่เขาจะต้องมาวุ่นวายเรื่องนี้อีกแล้ว
แถมเขาไม่อยากจะเสียเวลาคุยกับมาริลินด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!