ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 109

เจย์มองหญิงสาวที่จองหองตรงหน้า เขาบีบปากของเธอแน่นจนปากเธอบู้บี้ "ฉันจะกลัวปลาเค็มแบบเธอไปทำไม?"

โรสหัวเราะ "แม้แต่ปลาเค็มก็ยังมีวันที่มันจะพลิกกลับมา ฉันรู้อยู่แล้ว มันเป็นเพราะเจาะระบบเว็บของกิเลนได้ นายถึงได้กลัวฉันขึ้นมา ใช่ไหมล่ะ? นายกลัวว่าฉันจะแข็งแกร่งขึ้นจนมากพอที่จะสู้เพื่อสิทธิ์การเลี้ยงดูร็อบบี้น้อยได้!"

แม้ปากของเธอจะถูกเจย์บีบไว้ ดังนั้นคำพูดของเธอเลยฟังไม่ค่อยชัดเจน แต่ดวงตาที่หยิ่งผยองและความแข็งกร้าวของเธอนั้นชัดเจนมาก

เจย์มองผู้หญิงที่ไม่รู้จักขอบเขตอย่างหงุดหงิด เขาเย้ย "นี่เธอคิดว่าจะชนะฉันเพราะทักษะแฮ็คเกอร์เล็ก ๆ น้อย ๆ นั่นน่ะเหรอ? ความฝันโง่เง่า"

โรสไม่ได้มีความฝันโง่เง่าใด ๆ เลย

เธอไม่ใช่แค่แฮ็คเกอร์ เธอยังเป็นนายหญิงน้อยของตระกูลเซเวียร์ด้วย! เธอเรียนรู้การทำธุรกิจของตระกูลจากปู่ของเธอตั้งแต่เธอยังเด็ก อีกอย่าง เธอเป็นนักธุรกิจที่มีพรสวรรค์ท่ามกลางเหล่าพี่น้องของเธอ นั่นจึงทำให้ปู่ของเธอชื่ชมเธออย่างไม่รู้จบ

ในเมื่อเธอมีความรู้ในการทำธุรกิจและทักษะของแฮ็คเกอร์ระดับท๊อป สิ่งที่เธอยังขาดก็มีเพียงเวลาและโอกาส ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามที่เธอต้องการ เธอจะสามารถสร้างจักรวรรดิธุรกิจของเธอเองได้อย่างแน่นอน

"ฉันไม่ได้เพ้อฝัน"

"เธอคิดว่าเธอจะผ่าโลกเป็นสองท่อนเพียงเพราะฉันให้ไม้ท่อนเดียวรึไง?" เจย์เย้ยหยันทัศนคติอันโอ้อวดของโรส

"ท่านอาเรส อย่าได้ตัดสินคนจากภายนอก!"

เจย์รู้สึกว่าการพูดคุยกับคนไร้ยางอายแบบโรสนั้นเสียเวลาเปล่า เขากล่าวอย่างโมโห "โรส ลอยล์ ที่ฉันยังกู้คืนศักดิ์ศรีและความภูมิใจก็เพราะเธอเป็นแม่ของเจนสันกับร็อบบี้น้อย แต่ถ้าเธอยังยั่วยุฉันไม่รู้จักจบสิ้นแบบนี้ อย่ามาโทษที่ฉันโหดร้ายกับเธอก็แล้วกัน"

โรสตะลึง

เธอสงสัยมาตลอด เธอมักจะโมโหจนขาดสติหลายครั้งกับเขา เธอคิดว่าเขาจะลงโทษเธอด้วยวิธีอันโหดร้าย แต่กลายเป็นว่าเขากลืนความโกรธลงไปแล้วไม่ตอบโต้