เจย์ชะงักไป อันที่จริงที่เธอพูดก็มีเหตุผล
หลังจากทำธุระเสร็จแล้ว แองเจลีนก็ล่ามเขาไว้กับขาเตียงอีกรอบ เขานั้นนั่งอยู่ขณะที่เธอยืนค้ำเขาอยู่พร้อมจ้องมองเขา
“เราเป็นสามีภรรยากันจริง ๆ เหรอ?” เจย์ถามอย่างระแวงสงสัย
แองเจลีนพยักหน้า
เจย์ดูจะทำใจรับความจริงข้อนี้ได้ยาก “ทำไมผมถึงไม่รู้สึกใจเต้นวูบวาบอะไรเลยล่ะ เวลาที่มองคุณ”
แองเจลีนตีหน้าเข้ม “ก็เพราะคุณตาบอดไงล่ะ”
เจย์ “...”
เจย์มองแองเจลีนใกล้ ๆ ด้วยอารมณ์สับสน ผู้หญิงอย่างมาริลินและเซร่านั้นหน้าบางมาก เขาแค่พูดอะไรที่เปิดเผยนิดหน่อย พวกเธอก็เขินอายแล้ว
ส่วนแองเจลีนนั้นหน้าหนาเหมือนกับกำแพงปูนเลย ไม่ว่าเขาจะล้อเลียนเธอแค่ไหน เธอก็ยังคงตอบโต้ได้โดยไม่สะทกสะท้านสักนิด
แม้ว่าเขาจะไม่ชอบที่เธอมักจะระเบิดอารมณ์ต่าง ๆ ท่วมท้น รวมถึงสีหน้าร้ายกาจบ้าอำนาจของเธอด้วย แต่เขาก็กลับไม่รู้สึกรังเกียจขยะแขยงตอนที่เธอจูบเขา
บางทีพวกเขาอาจจะเป็นสามีภรรยากันจริง ๆ ก็ได้?
เจย์นึกสนุกและคิดว่าจะทดลองดูว่าแองเจลีนจะทนได้แค่ไหน “ในเมื่อคุณบอกว่าเราเป็นสามีภรรยากัน ไหนล่ะหลักฐาน?”
แองเจลีนเริ่มปลดกระดุมเสื้อของเธอ
เจย์ตะลึงงัน “คุณจะทำอะไรเนี่ย?”
“พอเราทำกันแล้วเดี๋ยวคุณก็รู้ว่าเราเป็นสามีภรรยากันจริงไหม”
เจย์กลืนน้ำลาย “คุณเลิกทำตัวเหมือนพวกโรคจิตได้ไหม? ผมหมายถึง…”
หลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง เขาก็ตัดสินใจสารภาพ “ก่อนที่ผมจะได้พบคุณ ผมก็มีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ในใจแล้วและเธอก็ไม่ใช่คุณ”
แองเจลีนกำหมัดแน่นทันที “คุณนอกใจฉันเหรอ?”
เมื่อเห็นว่าตนทำให้แองเจลีนโกรธได้ เจย์ก็มีสีหน้าของผู้ชนะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!