ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1099

มีเสียงดังบี๊ปขึ้นสองครั้ง มือถือถูกปลดล็อกแล้ว

เจย์ลุกขึ้นนั่งอย่างตื่นตระหนก “เอามือถือผมมา”

แองเจลีนยกมือถือขึ้นและกระโดดลงจากเตียง และเพราะว่าเขายังถูกล่ามกุญแจมือ เจย์จึงทำได้แค่เพียงมองเธออย่างกระวนกระวาย

แองเจลีนกดเข้าไปที่อัลบั้มรูปและเห็นรูปที่อยู่ในนั้น จังหวะที่เธอได้เห็นก็ทำให้อึ้งงันไป

ภาพนั้นคือภาพเธอที่ไม่ได้แต่งหน้า มีคิ้วที่ดูอ่อนโยนและสายตาเปี่ยมรัก ท่าทางไร้กังวลและเรียบง่ายทำให้เธอดูใสบริสุทธิ์ราวกับเด็ก ชัดเจนว่านี่คือรูปวาดของเธอสมัยที่ยังเป็นเด็ก

แม้ว่าเจย์บี้จะความจำเสื่อม แต่เขาก็ยังจำได้ว่าเธอเคยหน้าตาแบบไหน

ความอบอุ่นท่วมท้นหัวใจของแองเจลีน…

ริมฝีปากบางของเจย์เม้มแน่น เมื่อเขาเห็นแองเจลีนสีหน้าแข็งทื่อ เขาก็ยิ่งตระหนก

“นี่ เอาโทรศัพท์ผมคืนมา แองเจลีน”

แองเจลีนยกมือถือขึ้นสูง “นายชอบเธอเหรอ?”

เจย์เงียบไม่พูดอะไร

แองเจลีนปกปิดแววตายินดีเอาไว้ไม่ได้

เธอหยิบม้านั่งมาแล้วก็นั่งลงตรงหน้าเขา ก่อนเริ่มสอบสวน “ความซื่อสัตย์เป็นเรื่องสำคัญมากระหว่างสามีภรรยา ถ้านายยอมร่วมมือและตอบคำถามฉันดี ๆ ฉันก็ไม่ว่าอะไรที่นายนอกใจ”

เจย์ดูสิ้นหวังมาก ชายหนุ่มตัวสูงแบบเขาต้องมานั่งให้ผู้หญิงไล่ต้อนถามคำถาม มันเป็นเรื่องน่าอาย

แองเจลีนยิ้มสดใสเหมือนดอกไม้บาน “นายชอบเธอมานานแค่ไหนแล้ว?”

เจย์ตอบเสียงไร้เรี่ยวแรง “ผมไม่รู้”

แองเจลีนผุดลุกจากที่นั่งและพูดด้วยท่าทางโมโหน่าเอ็นดูว่า “นี่นายจะไม่ยอมสารภาพใช่ไหม? เชื่อได้เลย ฉันจะไปฆ่าหล่อนทิ้งซะเดี๋ยวนี้”