ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 11

ทันทีที่เจย์ได้รับแจ้ง เขาก็เปิดหน้าหลักของโรงพยาบาลแกรนด์เอเชีย

เมื่อเขาเห็นความท้าทายอันน่าเร้าใจ ใบหน้าของเขาดูเหมือนจะฆ่าคนได้เลย

“มาสเตอร์ร็อบบี้?” เจย์หรี่ตาและเม้มริมฝีปากของเขาให้บางลงอย่างอันตราย "ฮิฮิ ฉันใจดีเกินไปหรือเปล่า? จึงทำให้คนบางคนไม่กลัวที่จะขุดหลุมฝังศพตัวเองใช่ไหม?"

อุณหภูมิในห้องดูเหมือนจะต่ำลงกว่าศูนย์องศาและทุกคนต่างก็กลั้นหายใจ ทุกคนกลัวว่าพวกเขาจะตกเป็นเหยื่อคนต่อไปของความโกรธแค้นของประธาน

‘ใจดีเกินไปใช่ไหม? ใคร คุณอาเรสน่ะเหรอ?’ เกรย์สันคิดอยู่ในหัวของเขาคนเดียว ‘ทุกคนยอมรับว่าเขาคือราชาแห่งนรกที่กลับชาติมาเกิด คงไม่มีใครกล้าแตะเส้นผมของเขาแม้แต่เส้นเดียว!’

แน่นอนว่ายกเว้นโรสที่อยากรู้อยากเห็น

พลังของเจย์ การจ้องมองอันเยือกเย็นที่รู้สึกได้ระหว่างเกรย์สันและจอภาพ "นายหาหรือยังว่ามาสเตอร์ร็อบบี้คนนี้คือใคร?"

เกรย์สันก้มศีรษะลง เขากล่าวอย่างขายหน้าว่า "แผนกเครือข่ายของเราได้ส่งแฮกเกอร์ที่ดีที่สุดของเราไป แต่เราไม่สามารถผ่านไฟร์วอลล์ของแฮ็กเกอร์ได้ ขณะนี้เรายังไม่พบข้อมูลใด ๆ เกี่ยวกับมาสเตอร์ร็อบบี้คนนี้ครับ"

ใบหน้าหล่อเหลาของเจย์มืดลง เขาพูดอย่างเย็นชาว่า "ฉันจะให้ทางเลือกสองทางกับนาย ตามหาให้พบด้วยตัวของนายเองหรือจะไปขอความช่วยเหลือจากเจนสัน"

‘เจนสัน?’

เกรย์สันตัวสั่นเมื่อเขาได้ยินชื่อของท่านเจนสัน

ท่านเจนสันได้สืบทอดพรสวรรค์ของท่านเอเรสมาอย่างแท้จริงและเมื่อรวมกับการฝึกฝนอย่างเข้มงวดตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก ท่านเจนสันจึงเป็นแฮ็กเกอร์ที่เก่งที่สุดในโลกของแฮ็กเกอร์

แต่เพื่อขอความช่วยเหลือจากปีศาจเจนสัน? คงเป็นไปไม่ได้ที่จะหลีกเลี่ยงการถูกหั่นเป็นริบบิ้นด้วยลิ้นอันแหลมคมของเขา เกรย์สันยังต้องรอคอยการถากถางที่ร้ายแรงของเด็กคนนี้และเรื่องน่าประหลาดอื่น ๆ อีก

เกรย์สันจ้องมองไปที่นิ้วเรียวยาวของคุณเอเรส เขาสงสัยว่าถ้าเขาขอให้คุณอาเรสขอความช่วยเหลือจากท่านเจนสันแทนได้หรือไม่ หากประธานถามลูกชายเป็นการส่วนตัวเรื่องทั้งหมดจะคลี่คลายลงภายในไม่กี่นาที

“คุณอาเรส แล้วคุณจะกลับไปอย่างไร—”

ก่อนที่เกรย์สันจะพูดจบ เจย์ก็เสียดสีด้วยความเหยียดหยาม “ฉันดูเหมือนมีเวลาทั้งหมดในโลกนี้มากนักใช่ไหม?”

เจย์จ้องมองเกรย์สันอย่างเย็นชาสายตาของเขาคมกริบเหมือนดั่งมีดเล่มหนึ่ง "ออกไป"

เกรย์สันเช็ดเหงื่อเย็น ๆ แห่งความระทึกของเขาขณะออกจากห้องทำงานของท่านอาเรส

เมื่อเกรย์สันกลับไปที่แผนกรักษาความปลอดภัยทางไซเบอร์ เขาประกาศอย่างจริงจังว่า "ฟังให้ดี เว้นเเต่ว่าพวกนายไม่อยากใช้เวลาวันวาเลนไทน์กับคนที่นายรักหรือใช้เวลาคอลวิดีโอในช่วงปีใหม่กับเพื่อน ๆ จะดีกว่าถ้ามีใครตามหามาสเตอร์ร็อบบี้คนนี้ว่าเป็นใคร”

ทุกคนกลับไปทำงานด้วยความสิ้นหวังทันที

หลังจากที่ทุกคนในแผนกรักษาความปลอดภัยทางไซเบอร์พยายามถอดรหัสไฟร์วอลล์ของมาสเตอร์ร็อบบี้เป็นครั้งที่ 3 เกรย์สันก็รู้ดีว่าเขาไม่มีทางเลือกนอกจากจะไปขอความช่วยเหลือจากเจนสัน

เจนสันรับสายโทรศัพท์ แต่ไม่ได้พูดอะไร

“ท่านเจนสันกำลังทำอะไรอยู่เหรอครับ?” เกรย์สันไม่แน่ใจว่าจะแสดงตัวอย่างไรและเลือกที่จะซุ่มอยู่ตรงพุ่มไม้เล็ก ๆ

“คุณมีเรื่องอยากถามผมเหรอ?” เจนสันถามอย่างเย็นชา

เกรย์สันผงะ ท่านเจนสันฉลาดเหมือนเคย!

“แกรนด์เอเชียถูกแฮกเกอร์โจมตี ท่านเจนสันคุณช่วยกรุณาแบ่งเวลาอันมีค่าของคุณเพื่อช่วยเราฟื้นฟูระบบได้ไหมครับ?”

เจนสันนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์จ้องมองสิ่งท้าทายบนเว็บไซต์ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาไร้ซึ่งอารมณ์ อย่างไรก็ตามความโกรธอันเบาบางที่สะท้อนออกมาจากแววตาของเขา ทำให้เขาดูเหมือนแบบจำลองขนาดเล็กของเจย์

ท่าทีเย็นชาและไม่ยอมใครง่าย ๆ ใบหน้าที่ไม่แสดงออกเหมือนกัน

‘คุณพ่อรังแกสาวสวย? คุณพ่อไม่ใช่คนแบบนั้น!’

เจนสันถอดรหัสผ่าน 2 มิติ ได้อย่างง่ายดายและพูดว่า “ของเด็กเล่น!”

เขาไม่เพียงเเค่กู้คืนเครือข่ายปกติของแกรนด์ เอเชีย แต่เขายังหาที่อยู่ IP ของคอมพิวเตอร์ของแฮ็กเกอร์ได้ด้วยความมานะ สถานที่ดังกล่าวเปิดเผยว่าอยู่ในย่านเล็ก ๆ ในชุมชนเจิดจรัสของนอร์ธซิตี้

จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาพ่อของเขา “จ่ายด้วย” เขากล่าวอย่างสั้น ๆ

เจย์สังเกตเห็นว่าเครือข่ายที่ล่มของแกรนด์ เอเชีย กลับมาทำงานตามปกติแล้ว

"ลูกต้องการอะไร?" เจย์ไม่เคยขี้เหนียวเมื่อเวลาให้รางวัลลูกชาย

"แม่" เจนสันเอ่ย

เจย์ไม่เข้าใจว่าทำไมลูกชายของเขาถึงหมกมุ่นอยู่กับแม่ของเขาอีกครั้ง

‘ทุกอย่างเกี่ยวกับแม่ของเขา เลโก้? แม่ รางวัล? แม่ เป็นไปได้ไหมที่เจ้าเด็กน้อยคนนี้รู้ว่าโรสกลับมาแล้ว?'

ในที่สุดเขากล่าวว่า "ถ้าลูกต้องการพบแม่ของลูก ลูกต้องสัญญากับคุณพ่อก่อน ลูกต้องเรียนรู้วิธีการเข้ากับผู้คนและวิธีสื่อสารกับพวกเขา ในอีกไม่กี่วันคุณพ่อจะหาพี่เลี้ยงเด็กให้ลูกเพื่อให้เธอดูแลมื้ออาหารของลูกและอยู่กับลูก ถ้าคุณสามารถอยู่กับเธอได้ คุณพ่อสัญญาว่าจะให้ลูกได้พบกับแม่"