ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1112

จีนตอบ “ถ้าฉันบอกความจริงพี่ พี่แองเจลีนต้องฆ่าฉันตายอนาถแน่”

เจย์บอกได้เลยว่า เขาไม่มีอำนาจและได้รับความนับถือเท่านางมารนั่น

เรื่องนี้ได้กระทบต่อความนับถือตนเองของเขาอย่างแรง “ทำไมนายถึงกลัวเธอนัก?” เขาถามอย่างเดือดดาล

จีนตอบ “ฉันไม่ได้กลัวอยู่คนเดียวซะหน่อย เมื่อก่อนพี่ก็กลัวเธอเหมือนกันไม่ใช่เหรอพี่ชาย?”

“ฉันกลัวเธอเหรอ?” เจย์ถามด้วยน้ำเสียงเหมือนได้ยินเรื่องโม้

จีนตอบ “อย่าเพิ่งรีบพูดอะไรเลยพี่ หาทางออกไว้ให้ตัวเองก่อนเถอะ ไม่งั้นฉันว่าเปลือกทุเรียนในตลาดคงมีไม่มากพอให้พี่ไปนั่งคุกเข่าทับหรอก”

เจย์ดูขุ่นเคือง ทำไมเขาถึงรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นลูกเขยที่ใช้ไม่ได้เลย?

เมื่อจีนเห็นสีหน้าพ่ายแพ้ของเจย์ เขาก็ตบบ่าเจย์ปลอบใจแล้วกล่าวว่า “พี่น่าจะยอมทำตามการจัดการของพี่แองเจลีนไปนะพี่ชาย คนในโลกนี้อาจจะอยากทำร้ายพี่ แต่พี่แองเจลีนจะไม่มีวันทำ”

“เธอให้นายเท่าไรถึงได้พูดแต่เรื่องดี ๆ ให้เธอขนาดนี้” เจย์เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน

จีนคิดชั่วครู่ จากนั้นก็พูดหน้าตายว่า “ตามจริงเวลาพี่แองเจลีนเห็นฉัน เธอไม่ด่าก็ทำท่าจะด่าฉันตลอด เธอไม่ได้ให้อะไรฉันเลย ฉันพูดด้านดีของเธอก็เพราะว่าเธอดีกับพี่ แล้วพี่เองก็เป็นพี่ชายที่ฉันนับถือที่สุด”

เจย์พูดไม่ออก “นี่มันตรรกะอะไรกัน?”

“ถ้าฉันเป็นพี่ชายที่นายนับถือที่สุด แล้วทำไมพวกนายถึงรวมหัวกันโกหกฉัน?” เจย์ไล่บี้เขาต่อ

จีนอึ้งแต่ตอบว่า “เราทำทั้งหมดก็เพื่อพี่เองนะ พี่ชาย”

เมื่อเห็นว่าเจย์ไม่ยอมเชื่อ จีนก็ยกมือขึ้นสาบาน “ฉันขอสาบานด้วยเกียรติของฉันเอง”

เจย์มองจีนอย่างดูถูก “อย่างนายมีเกียรติด้วยเหรอ?”

จีน “...”

เพราะว่าจีนไม่ยอมปริปากบอกอะไร เจย์ก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องปล่อยหมัดเด็ด

เขาหยิบนาฬิกาพกออกมาจากกระเป๋า จากนั้นก็แกว่งมันไปมา นาฬิกาพกเรือนนั้นแกว่งอยู่ตรงหน้าจีน