”ฉันควรทำยังไงดี?” แองเจลีนถอนใจอย่างหดหู่
“ฉันไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งคุณจะเป็นคนที่ทำให้ฉันพ่ายแพ้”
ร่างกายเธอเริ่มสั่นเทา เธอรู้สึกได้เลยว่าเรี่ยวแรงที่มีกำลังค่อย ๆ หมดไป
ทันทีที่รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ แองเจลีนก็รีบเรียกเซย์นมา “พาฉันไปโรงพยาบาลทีเซย์น”
เซย์นแบกแองเจลีนขึ้นหลังแล้วรีบพาเธอไปที่โรงพยาบาลแกรนด์ เอเซียที่อยู่ตึกตรงข้ามกัน
ทางโรงพยาบาลสั่งให้แองเจลีนต้องเข้านอนพักเพื่อสังเกตอาการในโรงพยาบาล และด้วยหลายเรื่องที่เกิดขึ้นในแกรนด์ เอเซียตอนนี้แองเจลีนจึงต้องการให้ทางโรงพยาบาลเก็บเรื่องอาการป่วยของเธอไว้เป็นความลับ
เซย์นถามแองเจลีน “เราควรบอกนายท่านอาเรสไหม?”
แองเจลีนส่ายหน้า “ไม่ล่ะ ตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ข้างเดียวกับฉัน ถ้าเขารู้ว่าฉันไม่สบายเขาอาจจะเอาไปบอกคุณนายอาเรส แล้วถ้าเป็นแบบนั้น เบล เอนเตอร์ไพรส์ก็จะฉวยโอกาสเข้าโจมตีแล้วอาจสร้างความเสียหายใหญ่หลวงให้แกรนด์ เอเซียได้”
เมื่อได้ยินแบบนั้น เซย์นก็ถอนใจมาอย่างหม่นหมอง
หลังจากเข้าร่วมการประชุมครูและผู้ปกครองที่โรงเรียนเรียบร้อย เจย์ก็พาเซ็ตตี้กลับไปที่สวนบันทึกรัก
เมื่อมาถึงที่พักทั้งพ่อและลูกสาวต่างก็พากันผิดหวังที่ไม่เห็นแองเจลีน
เจย์โทรหาแองเจลีนแต่เสียงตอบรับสัญญาณกลับไม่สามารถติดต่อเลขหมายปลายทางได้
เจย์โยนมือถือลงบนโซฟาอย่างหงุดหงิดใจ
เมื่อมองเห็นท้องฟ้าด้านนอกที่เริ่มมืด สีหน้าของเจย์ก็มืดครึ้มเช่นกัน
“ปกติแม่หนูกลับบ้านดึกแบบนี้บ่อยเหรอ เซ็ตตี้?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!