ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1141

คุณนายอาเรสชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นแองเจลีน เกราะภาพลักษณ์นุ่มนวลอ่อนโยนของเธอเผยรอยร้าวเมื่อแววตาของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

“โอ้ แองเจลีนก็มาเหรอเนี่ย?” คุณนายอาเรสยิ้มเสแสร้งทักทาย

หลังจากทักทายกันอย่างสุภาพแล้ว เธอก็ตำหนิแองเจลีนราวหมาป่าที่ห่มหนังแกะ “เจย์กลับมาที่เมืองอิมพีเรียลตั้งนานแล้ว แต่เธอก็ยังไม่ยอมให้เราได้พบเขา เธอไม่คิดว่านี่มันจะเกินไปหน่อยเหรอ? เราเป็นครอบครัวของเจย์นะ เธอไม่รู้เหรอว่าพวกเราคิดถึงเขามากแค่ไหน?”

แองเจลีนดูลำบากใจ

คุณท่านปู่อาเรสขัดจังหวะแล้วก็พูดแทนแองเจลีน “เรื่องนี้เธอจะไปว่าแองเจลีนไม่ได้ แองเจลีนแจ้งฉันแล้วทันทีที่เธอพบเจย์ ฉันเองที่เป็นคนไม่ให้เขากลับมาที่ตระกูล เจย์เสียสละเพื่อตระกูลเรามามากแล้ว จนกว่าความจำของเขาจะกลับมา ฉันไม่อยากให้เขาต้องกลับมาบ้านเพราะกลัวว่าองค์กรโลกาวินาศจะย้อนกลับมา…”

แววตาตื่นตระหนกพาดผ่านดวงตาของคุณนายอาเรสเมื่อเธอได้ยินสิ่งที่คุณท่านปู่พูด

แองเจลีนจ้องคุณนายอาเรสและพูดอย่างขมขื่น “คุณปู่วางแผนเรื่องนี้ไว้อย่างยากลำบากแล้วคุณก็มาทำลายมันจนพัง คุณนายอาเรส เพียงเพื่อจะช่วยส่งเสริมความต้องการแสนเห็นแก่ตัวของเซร่า คุณก็แอบเปิดเผยตัวตนของคุณให้เจย์บี้ได้รู้ ถ้าตอนนั้นฉันหยุดเอาไว้ไม่ทัน ฉันกลัวว่าเจย์บี้คงได้รับรู้หลายเรื่องที่เขาไม่ควรต้องรู้”

คุณท่านปู่อาเรสเดือดดาล “อะไรนะ?”

แจ็คตบโต๊ะแล้วผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้ เขาชี้ไปที่คุณนายอาเรสอย่างมีโทสะ พร้อมคำรามก้อง “ที่แองเจลีนพูดมานี่จริงไหม? คุณแอบไปหาเจย์มาโดยที่เราไม่รู้เหรอ?”

คุณนายอาเรสร้องไห้โฮ เธอยังตีหน้าเป็นมารดาที่อ่อนโยน อบอุ่น เธอสะอื้นไห้ “คุณก็รู้ว่าฉันรักเจย์มากแค่ไหน คุณท่านแจ็คคะ เมื่อฉันได้ยินว่าเขากลับมาแล้วฉันก็ดีใจมาก ฉันคิดถึงเด็กคนนั้นทุกวันจนแทบเป็นบ้า ฉันทนความปวดใจโหยหานี้ไม่ไหวอีกแล้ว ฉันก็เลยไปหาเขาโดยไม่ได้บอกคุณ”