ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1145

เจย์อึ้งไปเล็กน้อยก่อนพูดขึ้นด้วยความหมายแฝงลึกซึ้ง “โอ้จริงเหรอ? คุณคิดถึงอดีตเหรอ?”

ในอดีตเธอไม่ใช่ประธานของแกรนด์ เอเซียที่มีอำนาจบงการชีวิตคนอื่นรวมถึงทรัพย์สินมากมายได้ตามใจแบบนี้ แต่เธอก็ชอบเหรอ?

แองเจลีนเอนตัวพิงไหล่ของเขาก่อนพูดอย่างโศกเศร้า “ฉันคิดถึงวันเก่า ๆ ที่เราไม่มีเรื่องอะไรให้ต้องกังวลแล้วสายตาฉันก็มีไว้มองคุณเท่านั้น ตอนนี้มันมีหลายสิ่งที่ช่วยไม่ได้…”

เจย์ฟังเธอและโอบกอดเธอแน่นขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ

เขาภาวนาเหลือเกินให้เรื่องที่ซิดนีย์เล่ามานั้นไม่เป็นความจริง

เขาอยากจะเชื่อว่าทั้งเขาและแองเจลีนต่างก็รักและโอบกอดกันไว้ เชื่อว่าความรักของเขาทั้งคู่นั้นไม่ซับซ้อนและใสบริสุทธิ์

หลังมื้อค่ำ

เจย์ล้างจานขณะที่แองเจลีนและเซ็ตตี้น้อยออกไปดูดอกไม้ในสวน

ทันใดนั้นมือถือของเจย์ก็สั่น เขาหยิบมือถือออกมาและเห็นข้อความจากแม่ของเขาปรากฏอยู่บนหน้าจอ เขารู้สึกงุนงงเล็กน้อยก่อนที่จะเลื่อนปลดล็อกมือถือ

คุณนายอาเรส [แองเจลีนวางกับดักแม่ ลูกมาช่วยแม่ที]

หน้าเจย์เปลี่ยนสี เขารู้สึกได้ว่าทั้งกายกำลังเย็นเยียบเป็นน้ำแข็ง

ทำไมแองเจลีนต้องทำแบบนี้กับแม่ของเขาด้วย?

เจย์วางจานลงแล้วเดินออกไปข้างนอกอย่างเดือดดาล

พอเซ็ตตี้น้อยเห็นมือของแม่ เธอประหม่าจนรีบไปหยิบชุดปฐมพยาบาลออกมาแล้วกดแม่ของเธอให้นั่งลงกับโซฟาแล้วพูดอย่างจริงจัง “ให้หนูล้างแผลฆ่าเชื้อให้แม่นะคะ”

แองเจลีนไม่สนใจแผลของตัวเอง เธอจับมือของลูกสาวมาแล้วขอร้องว่า “เซ็ตตี้น้อย โทรไปหาพ่อแล้วขอให้เขากลับมาบ้านเถอะ”

“ได้ค่ะ ได้ พอหนูทำแผลให้แม่เสร็จแล้ว หนูจะโทรหาพ่อแน่นอนแล้วก็ขอให้พ่อกลับบ้าน” เซ็ตตี้สัญญา

เวลาเดียวกันนั้น

เจย์ก็มาตามที่อยู่ซึ่งคุณนายอาเรสส่งมาให้จนเจอแล้วพบคุณนายอาเรสอยู่ในห้องมืด

ที่ประตูของห้องมืดนั้นมีช่องเล็ก ๆ เปิดอยู่ใต้ประตู เจย์สามารถมองลอดช่องนั้นเข้าไปเห็นว่าคุณนายอาเรสนอนจมกองเลือดอยู่