ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1157

เวลาห้าวันที่จะมีการประชุมผู้ถือหุ้นในครั้งต่อไปตอนนี้ได้ผ่านไปแล้วสองวัน

แต่ว่าแกรนด์ เอเซียก็ยังหาทางออกให้กับปัญหาที่มีไม่ได้

สมาชิกของหน่วยภูตผีต่างก็ตามหาเจย์ไปทุกหนทุกแห่ง แต่ราวกับว่าเขาหายตัวไปในอากาศไม่เหลือร่องรอยใด จนพวกเขาตามหาตัวไม่เจอ

เจย์เป็นคนฉลาด หากเขาไม่ต้องการให้ใครหาตัวเจอแน่นอนว่าก็ไม่มีใครเจอสินะ?

แองเจลีนถอนใจอย่างหมดปัญญาก่อนเปิดผ้าห่มขึ้นขณะที่เธอพยายามขยับขา เธอกัดฟันแน่นพร้อมกับค่อย ๆ ขยับขาไปข้างเตียงละปล่อยให้ขาห้อยลงมา

เธออยากจะใช้พลังใจต่อสู้กับความเจ็บป่วยและบังคับตัวเองให้ยืนขึ้นได้อีกครั้งในเวลาสั้นที่สุดเท่าที่เป็นไปได้

แต่เมื่อเธอลงจากเตียงได้สำเร็จ แองเจลีนก็ตระหนักได้ว่าร่างกายเธอตอนนี้อ่อนยวบเหมือนเป็นเยลลี่ สุดท้ายเธอก็ล้มลงนั่งกองอยู่กับพื้น

“แองเจลีน” เซย์นร้องเรียกเมื่อเขาถือกระติกน้ำเข้ามา เมื่อเขาเห็นแองเจลีนนั่งอยู่กับพื้น เซย์นก็โยนกระติกไปด้านข้างและเดินเข้าไปหาแองเจลีนก่อนอุ้มเธอขึ้น

แองเจลีนห้ามเขาไว้ “ไม่ต้องอุ้มฉันหรอก ปิดประตูด้วย ถึงฉันจะต้องคลานฉันก็จะคลานไปจนกระทั่งยืนเองได้”

เซย์นน้ำตาปริ่ม “ทำไมถึงต้องทำขนาดนี้ด้วย?”

แองเจลีนพูด “พี่ชาย ถ้าห่วงฉันจริงก็ออกไปเถอะ”

เซย์นหันหลังพร้อมน้ำตาไหลพราก

เขาได้ยินเสียงของล้มและเสียงร้องอย่างเจ็บปวดของแองเจลีนดังอยู่ด้านหลัง

แองเจลีนพยายามอย่างมากที่จะเก็บกักอารมณ์และพยายามที่จะไม่สติแตก

เกรย์สันผลักประตูเข้ามาและเห็นแองเจลีนนอนอยู่บนพื้นขณะที่เซย์นยืนอยู่ด้านข้าง ไม่ทำอะไรทั้งนั้น

เกรย์สันรู้สึกโมโหมาก “เซย์น เซเวียร์ นี่คุณยังเป็นคนอยู่ไหม? ทำไมคุณถึงไม่ช่วยท่านประธานขึ้นมา?”