ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1163

”ผมจะเอาตำรากลับไปคืนให้เธอสภาพเดิม…”

ก่อนที่เขาจะทันพูดจบ ครูคอร์นีเลียสก็ปฏิเสธและบอกว่า “ตำราลับที่รั่วไหลไปแล้วก็ไม่ถือว่าเป็นตำราลับของตระกูลคอร์นีเลียสอีกต่อไป เอาไปเถอะ แบบนั้นอย่างน้อยการโดนโบยร้อยครั้งที่วิทนีย์ต้องรับก็ไม่ต้องเสียเปล่า”

เจนสันรู้สึกผิดเขาพูดพึมพำ “ผมเองที่เป็นคนผิด”

ครูคอร์นีเลียสพูดต่อ “เธอขอให้ฉันบอกด้วยว่าถ้าอนาคตวิทนีย์ไปอยู่ข้างกายเธอไม่ได้ เธอก็ต้องดูแลตัวเองให้ดีด้วย”

เจนสันพยักหน้าตอบเงียบ ๆ

“ตกลงครับ”

เจนสันได้รับใบประกาศนียบัตรจบการศึกษาจากสถาบันเยาวชนแห่งตำนานและเร่งไปที่สนามบิน

บรรดานักเรียนพากันมายืนตั้งแถวอยู่ริมถนนหน้าทางเข้าสนามบิน เจนสันขึ้นเครื่องซึ่งเป็นการเดินทางชนิดเดียวระหว่างสถาบันเยาวชนแห่งตำนานและโลกภายนอกด้วยการที่มีเพื่อนร่วมชั้นมาคอยส่ง

“ลาก่อนลูกพี่” แดนและเพื่อนร่วมชั้นต่างก็โบกมือลาเขา

เจนสันยืนที่หน้าต่างของเครื่องบินและมองกลับไปที่สถาบัน

เขามองเห็นที่นี่เป็นเพียงที่หลบภัยชั่วคราวมาตลอด แต่ตอนนี้มันกลับมีความรู้สึกโหยหาอย่างที่อธิบายไม่ได้

บางทีนี่อาจจะเป็นอย่างที่คนพูดกันว่า มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีอารมณ์ความรู้สึกสินะ?

ตอนนี้เจนสันอยู่ที่สถาบันเยาวชนแห่งตำนานมานานกว่าสามปีแล้ว หัวใจที่เต็มไปด้วยความระแวงระวังของเขาตอนนี้มีความรู้สึกอบอุ่นที่ได้รับอิทธิพลจากบรรดาเพื่อนพ้องร่วมชั้นเข้ามาแทน

ยิ่งกว่านั้นที่นี่คือที่ซึ่งเขาได้พบวิทนีย์

สาวน้อยช่างพูดที่ช่วยบรรเทาความเหงาให้เขา