ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1162
”นายแพ้แน่เลย”
“เราควรจะไปจากที่นี่ไหม? ถ้านายแพ้คงน่าอายมากเลยลูกพี่ ยอมให้ครูชนะรอบนี้ไปแล้วเราก็ถอยเถอะ ดีไหม?”
แต่ตอนนั้นเองครูคอร์นีเลียสก็เตะเจนสันกระเด็นจากเวที ถ้าไม่เพราะว่ามีเชือกคอยรับอยู่เจนสันก็คงจะตกลงกระแทกพื้นไปแล้ว
ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นเขาก็จะแพ้
เพื่อนร่วมห้องต่างก็มองเจนสันที่ตกลงมาต่อหน้าอย่างกระอักกระอ่วนและปลอบเขา “เจนส์ ถ้านายแพ้ก็ไม่เป็นไรหรอก ยังไงนายก็ยังเป็นลูกพี่ของเรา”
“ใช่ นายจะเป็นหัวหน้าของเราไปตลอดชีวิต”
ใบหน้าหล่อเหลาของเจนสันฉายแววมุ่งมั่น จากนั้นเขาก็บอกว่า “ใครบอกว่าฉันจะแพ้?”
ตอนนั้นเอง เขาก็ดึงเชือกอย่างแรงแล้วปาฏิหาริย์ก็เผยให้เห็น
เชือกทุกเส้นบนเวทีประลองสั่นไหว ก่อให้เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่ ชั่วพริบตาครูคอร์นีเลียสก็ถูกเชือกมัดแน่นเหมือนไก่ย่างแถมลอยค้างอยู่กลางอากาศ
เจนสันเด้งตัวกลับเข้าสังเวียนอย่างรวดเร็วด้วยเชือกที่เคลื่อนที่พวกนั้น
บรรดาผู้ชมต่างก็ตะลึงอ้าปากค้าง
ไม่กี่วินาทีต่อมาเสียงปรบมือก็ดังกึกก้อง
“ลูกพี่ชนะแล้ว”
“ลูกพี่วางแผนขุดกับดักจับครูคอร์นีเลียส ขนาดคนที่เคยผ่านสังเวียนมาก่อนยังคิดไม่ถึงว่าลูกพี่จะใช้เชือกของเวทีมาใช้ให้เป็นประโยชน์… ลูกพี่สุดยอดจริง ๆ”
ครูคอร์นีเลียสรู้สึกอับอายและไร้คำพูดเพราะโดนมัดไว้ “ปล่อยฉันลงเถอะ”
จากนั้นเจนสันก็ตัดเชือกปล่อยเขาลงมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!