ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1175

กลายเป็นว่าภรรยาของเขาก็คือ แองเจลีน เซเวียร์ และเธอก็ย้ายร่างมา

เมื่อได้ข้อสรุปเช่นนี้มาแล้ว เจย์ก็หายใจดังเฮือกแล้วก็ล้มลงนอนกับพื้น

“นายท่านอาเรสคะ?”

เซร่ามองเจย์ที่จู่ ๆ ก็หมดสติลงไป ทันใดนั้นรอยยิ้มเล่ห์ร้ายก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเธอ

“พระเจ้าเข้าข้างฉันจริง ๆ พอคุณตื่นมาหลังจากที่งานประชุมผู้ถือหุ้นวันพรุ่งนี้จบลง ทุกอย่างก็คงตัดสินกันเบิดเสร็จเรียบร้อยไปแล้ว

เซร่าส่งเจย์ไปที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งที่เป็นของตระกูลเบลและขอให้หมอฉีดยาสลบให้เจย์ เพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะไม่มีทางตื่นขึ้นมาภายใน 24 ชั่วโมงนี้แน่

เวลาค่ำคืนก็คืบคลานมาอย่างช้า ๆ

และพระอาทิตย์ก็ค่อย ๆ โผล่พ้นขอบฟ้า

การประชุมผู้ถือหุ้นประจำปีของแกรนด์ เอเซียกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว

ที่ซีคามอร์ แอนเน็กซ์ในเมืองนางแอ่น

แองเจลีนนอนขดตัวอยู่บนเตียง เธอมองไปท้องฟ้ากระจ่างนอกหน้าต่างด้วยดวงตาคู่สวยสะกดใจแต่นัยน์ตาดำก็ดูฝ้าขุ่น

ทันใดนั้นแองเจลีนก็ร้องเรียกเซย์นด้วยเสียงอ่อนแรง “เซย์น”

แม้ว่าเสียงของเธอจะเบาระโหยโรยแรงแต่ก็ยังดังให้เซย์นได้ยิน เขารีบพุ่งตัวมาที่ห้องของน้องสาวในทันใด

“เธอเรียกหาฉันเหรอ แองเจลีน?” เซย์นดีอกดีใจ

สรุปว่าเธอยังสามารถได้ยินและพูดได้ แถมเธอยังสามารถมองเห็นแสงสว่างได้ ดังนั้นอาการของเธอจึงไม่ได้เลวร้ายมากเท่าที่เขาจินตนาการไว้

แองเจลีนอธิบายกับเขาด้วยเสียงแผ่วอ่อนแรง “พาฉันไปที่แกรนด์ เอเซียที”

เธอสวมชุดลูกไม้สีขาวให้แองเจลีนและใช้เครื่องประดับผมที่ทำจากเพชรมามัดผมครึ่งศีรษะของเธอขึ้นเป็นมวย ส่วนผมยาวสลวยอีกครึ่งก็ปล่อยให้ทิ้งตัวตามธรรมชาติยาวลงมาจรดเอว

จากนั้นก็แต่งหน้าให้แองเจลีนแบบเบาบาง เพราะว่าผิวของเธอใสกระจ่างราวหิมะ เมื่อสวมชุดสีขาวเธอก็ยิ่งดูสว่างสดใสและสวยงามกว่าเดิม

เมื่อเซย์นก้าวเข้าไปในรถโดยที่มีน้องสาวนั่งอยู่ด้านหลัง คุณนายเซเวียร์ก็กล่าวเตือนเขาว่า “จำไว้นะเซย์น ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น การปกป้องน้องสาวของลูกให้ปลอดภัยเป็นเรื่องสำคัญที่สุด”

เซย์นให้คำสัญญาอย่างหนักแน่น “ไม่ต้องห่วงครับแม่ ผมจะพาแองเจลีนกลับมาอย่างปลอดภัยไร้ปัญหาแน่นอน”

จากนั้นรถคันเล็กของเซย์นก็ค่อย ๆ วิ่งออกไปจากเมืองนางแอ่นและมุ่งสู่เมืองหลวง

แสงสว่างสดใสของพระอาทิตย์ขึ้นค่อย ๆ ฉายปกคลุมพื้นโลก

เมื่อนาฬิกาในเมืองอิมพีเรียลบอกเวลาแปดโมงตรง ประตูอาคารใหญ่ยักษ์ของอาณาจักรแกรนด์ เอเซียก็ค่อย ๆ เปิดออกทั้งสองฝั่ง

บรรดาผู้ถือหุ้นของบริษัท ไม่ว่าจะเป็นรายใหญ่หรือเล็กที่เข้ามาร่วมกับบริษัทเมื่อสามปีก่อน ต่างก็เดินเข้าไปในห้องประชุมใหญ่ของอาคารที่หันหน้าเข้าหาแสงอาทิตย์ยามเช้า