ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1185

คำก่นด่าของเซร่านั้นรุนแรงมาก “ด้วยความที่เป็น ‘แม่ของหนู’ คุณโอ๋และตามใจหนู คุณรู้อยู่แก่ใจดีว่าหนูอิจฉาแองเจลีน และไม่มีทางที่จะแย่งเจย์มาได้ แต่เพราะว่าต้องการจะแสดงความรักของแม่ คุณไม่เพียงไม่ห้ามหนู แต่คุณยังยิ่งส่งเสริมให้หนูจมดิ่งไปกับความต้องการนี้ คุณถึงกับขอให้หนูพลีกายให้แจ็ค ความคิดคุณมันบิดเบี้ยวแค่ไหน…”

คุณนายอาเรสตัวสั่นเทาและยืนทื่อเหมือนต้นไม้ใกล้ล้ม

เซร่าดึงผ้าห่มออกและลากขาบาดเจ็บกะเผลกออกไปด้านนอก

คุณนายอาเรสทรุดลงนั่งกองกับพื้นอย่างหมดหวัง

ขณะที่ทั้งเซร่าและคุณนายอาเรสต่างก็จมอยู่กับความสิ้นหวัง มีอีกคนหนึ่งที่ทุกข์ทรมานและปวดร้าวยิ่งกว่า

คนนั้นก็คือเจย์

การมาคิดว่านิสัยหูเบาและไม่เชื่อใจเธอนั้นทำให้เจ้าหญิงที่แสนอิสรเสรีของเขา ผู้ที่เขาถนอมเหมือนประคองไว้ในอุ้งมือต้องพบจุดจบน่าเศร้า ถึงขนาดที่ทำให้ประสาทสัมผัสทั้งห้าของเธอผิดปกติและเป็นอัมพาต ตอนนี้เขาก็แค่อยากจะซ้อมตัวเองให้ตายเท่านั้น

เมื่อเขาออกมาจากโรงพยาบาลเรย์ลี่ เขาก็รีบพุ่งไปที่สวนบันทึกรักเหมือนคนบ้า

แต่ว่าที่สวนบันทึกรักนั้นว่างเปล่า ไม่มีใครสักคนอยู่ที่นั่น ด้วยสาเหตุบางอย่างนี่ทำให้เจย์เกิดความตื่นตระหนก

สวนบันทึกรักเป็นบ้านของเขาและแองเจลีน แองเจลีนนั้นอาศัยอยู่ที่นี่มาตลอดช่วงหลายปีมานี้ และก็เป็นเหมือนสิ่งยืนยันว่าแองเจลีนนั้นยังรักเขาอยู่

คำอธิบายเดียวว่าทำไมเธอจากไปก็คือเขาทำเธอหัวใจสลายและทิ้งเธอไว้ให้ผิดหวังและหมดแรงใจ

“ฉันผิดไปแล้ว แองเจลีน” ท่อนขายาวตรงของเจย์ ทรุดลงคุกเข่ากับพื้น

“แองเจลีน ได้โปรดกลับมาบ้านได้ไหม?” ดวงตาเหยี่ยวของเขาแดงก่ำขณะที่น้ำตาปริ่มคลอ

หลังจากผ่านไปพักใหญ่ สุดท้ายเขาก็รวบรวมกำลังลุกขึ้นยืนด้วยท่าทีโรยแรงหมดอาลัยตายอยาก และเดินไปยังโรงรถใต้ดินเพื่อไปที่โรสรอยซ์ของเขาที่ถูกจอดทิ้งไว้เฉย ๆ

แม้ว่ารถคันนี้จะไม่ได้วิ่งมาสามปีแล้ว แต่เขาก็สังเกตว่ามันสะอาดขึ้นเงาไร้ที่ติแค่ไหน เห็นได้ชัดว่าแองเจลีนดูแลข้าวของของเขาได้เป็นอย่างดี

แองเจลีนมักจะทำให้เจย์ซาบซึ้งกับสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้ที่เธอทำให้เขา