ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1186

เขาผลักเซย์นให้พ้นทางและพุ่งตัวขึ้นไปชั้นบนเสมือนอยู่ในบ้านตัวเอง

เซย์นพยายามเข้าไปขวางแต่คุณนายเซเวียร์ก็ส่ายหน้าให้เซย์นและบอกว่า “ปล่อยให้เขาไปเถอะ น้องสาวของลูกป่วยเพราะรัก และต้องรักษาด้วยความรัก เขาเป็นยาถอนพิษของน้อง”

เซย์นกระทืบเท้าด้วยความขัดใจ “ยาถอนพิษเหรอ? ผมว่าเป็นยาพิษมากกว่า”

ที่ชั้นบน

เจย์ไปที่ห้องนอนของแองเจลีนและเปิดประตูห้องเข้าไปด้วยความหวาดหวั่น

แองเจลีนนอนขดตัวอยู่บนเตียง ผมสีดำเงางามของเธอยุ่งเหยิงและปรกใบหน้าซีดขาวของเธอไว้ มันยิ่งทำให้หน้าของเธอดูยิ่งซีดเซียวละผอมบางยิ่งขึ้น

ดวงตาของเธอเบิกกว้าง เผยให้เห็นตาดำสนิทคู่สวยของเธอ ตาของเธอลึกโหลทำให้เธอยิ่งดูผอม แววตาเธอเหม่อลอยและหม่นหมอง

เมื่อเข้ามาในห้อง เจย์ก็ปิดประตูอย่างแผ่วเบา

เขาเดินลากขาที่หนักอึ้งไปที่เตียง

จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ คุกเข่าลงแล้วโน้มตัวไปข้างหน้า ก่อนนอนลงบนเตียงและจ้องมองไปที่ใบหน้างดงามของแองเจลีน น้ำตาเขาไหลอย่างห้ามไม่ได้

นี่คือสาวน้อยที่เขาหลงรักตั้งแต่ยังเป็นเด็ก

เขานั้นไม่ได้มีเป้าหมายหรือแรงผลักดันในชีวิตอะไรนักหนา แต่มีเพียงข้อเดียวเท่านั้นก็คือการหาเงินเยอะ ๆ เพื่อให้เธอได้อยู่อย่างสบายไร้กังวล

แต่ว่าเขากลับเป็นคนที่ทำร้ายเธออย่างแสนสาหัสในที่สุด

เขายื่นมือออกไปและใช้นิ้วมือลูบผมของเธอก่อนที่จะใช้สัมผัสใบหน้าของเธอ

แองเจลีนงอตัวราวกับว่าเธอรับรู้ได้ถึงการสัมผัสของเขา แต่เธอก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองอื่น

“แองเจลีน เจย์บี้จะพาเธอกลับบ้าน ตกลงไหม?” เจย์กระซิบแผ่วเบา

ขนตายาวเป็นแพของแองเจลีนหลุบลงเล็กน้อย เธอดูเหมือนจะโต้ตอบกับเขา