ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1187
เจย์ประกาศ “ฉันจะพาแองเจลีนกลับบ้าน”
เซย์นมีทีท่าไม่ยินยอม “ที่นี่คือบ้านของเธอ”
เจย์โอบแองเจลีนแน่นขึ้น แม้ว่าดวงตาเหยี่ยวของเขาจะดูฉุนเฉียวมืดทะมึน แต่น้ำเสียงเขาก็มีแววประนีประนอม “เซย์น ฉันไม่อยากทะเลาะกับนายต่อหน้าแองเจลีน หลบไป”
เซย์นอึ้งไป เขารู้สึกแปลกใจที่เจย์คำนึงถึงความรู้สึกของแองเจลีนด้วย
“คุณความจำกลับมาแล้วเหรอ?” เซย์นถาม
เจย์พยักหน้า “อืม”
จากนั้นเซย์นก็หันไปถามแองเจลีน “เธอแน่ใจนะว่าอยากไปกับเขา แองเจิล? ฟังนะ พี่ไม่ว่าอะไรหรอกถ้าเธออยากจะอยู่ที่นี่ ไม่มีใครที่นี่จะตัดสินเธอ ถ้าเธอไปกับเจ้าวายร้ายนี่ถ้าเขารังแกเธอ เธอก็จะพูดหรือขยับตัวไม่ได้ เธอได้แต่ทนกล้ำกลืนความทุกข์เท่านั้น…”
พอพูดถึงตรงนี้เซย์นก็ไม่สบายใจอย่างมากและกังวลเกี่ยวกับอนาคตของแองเจลีน
เขาเปลี่ยนมาพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและมั่นคงอีกครั้ง “ไม่มีทาง คุณพาเธอไปไม่ได้ ถ้าคุณทำร้ายเธอล่ะ?”
ดวงตาเจย์มืดหม่นและแววตาเยียบเย็นเสียดแทงกระดูก เขาจ้องหน้าเซย์นด้วยสายตาคมกล้าดุจมีด “นายคิดว่าฉันจะทำร้ายเธอเหรอ?”
เซย์นหวาดหวั่นกับรังสีของเจย์ เขาตัวสั่นเล็กน้อยพร้อมกล่าวด้วยเสียงสั่น ๆ “ถ้าวันไหนคุณเกิดอารมณ์ไม่ดีขึ้นมา คุณจะตะคอกแล้วก็ต่อยตีแองเจลีนเหมือนเธอเป็นกระสอบทรายไหม?”
“คุณเองก็เห็นว่าแองเจิลดูแลตัวเองไม่ได้แล้วต้องมีคนดูแลที่อดทนใส่ใจเป็นพิเศษ…”
“เซย์น ฉันจะไม่ให้แองเจลีนต้องทุกข์ทรมานเลยสักนิด” แววตาของเจย์หนักแน่นมั่นคง “ฉันจะทำเพียงรักเธอ ดูแลเธอ แล้วก็ทำให้เธอมีความสุข”
เซย์นอึ้งพูดไม่ออก
คุณนายเซเวียร์เดินขึ้นบันไดมาและยืนอยู่ที่ริมระเบียง เธอตำหนิเซย์นอย่างรุนแรง “เซย์น ลูกรู้ดีกว่าคนอื่นว่าเขาเป็นชีวิตของแองเจลีน ลูกจะยิ่งทำให้แองเจลีนแย่ลงถ้าลูกบังคับพรากพวกเขาจากกัน”
เซย์นยกมือทัดผม รู้สึกสับสนระหว่างความรู้สึกทรมานและขัดแย้ง “แม่ ผมก็แค่ห่วงแองเจิล”
คุณนายเซเวียร์เดินเข้ามาหาเจย์และพูดเบา ๆ “ฉันจะยกแองเจลีนให้เป็นธุระของเธอนะเจเจ ฉันเชื่อในตัวเธอ เธอป็นคนที่รักแองเจลีนมากที่สุดในโลก ฉันรู้ว่าเธอจะไม่ปล่อยให้หล่อนต้องทรมาน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!