เจย์เอื้อมมือทัดปอยผมที่หล่นลงมาปรกหน้าของแองเจลีนไปทัดหูเธอไว้ ก่อนที่จะไล้ใบหน้างดงามบอบบางของเธอ เขาพูดอย่างเจ็บปวดใจว่า “เธอผอมไปมาก แองเจลีน”
เมื่อเซย์นเห็นว่าเจย์ทำตัวแตกต่างไปอย่างไรยามอยู่ต่อหน้าแองเจลีน เขาก็รู้สึกไม่พอใจมาก
เซย์นมองเจย์ผ่านกระจกมองหลังอย่างหมดคำจะพูดและเสียดสีว่า “เลิกทำตัวคลั่งรักหวานแหววต่อหน้าผมสักทีเถอะ มันขัดหูขัดตาผมมาก”
เจย์นิ่วหน้า “นายขัดหูขัดตาเรื่องอะไรกัน”
เซย์นตอบ “จะไม่ให้ผมหงุดหงิดขัดตาได้ยังไง ในเมื่อน้องสาวที่รักของตัวเองต้องหมดสภาพแบบนี้ก็เพราะไอ้คนเฮงซวยแบบคุณ”
เจย์ “...”
จากนั้นเจย์ก็พูดแก้ด้วยสีหน้าท่าทางขรึมเครียดทะมึน “ขอโทษนะ เธอไม่ได้เป็นของนาย ฉันต่างหากที่เป็นคนเลี้ยงเธอมา”
เซย์นอับจนคำพูด
“คุณมันไร้เหตุผลสิ้นดี”
เจย์ใช้น้ำเสียงแบบเหนือกว่ากดข่มเต็มที่ “ฉันขอเตือนนายไว้เลยนะเซย์น ถ้านายพยายามห้ามฉันไม่ให้อยู่กับแองเจลีนอีกครั้ง ฉันจะทำให้แน่ใจเลยว่า นายจะไม่มีวันได้ก้าวเข้ามาเหยียบตระกูลอาเรสแม้แต่ก้าวเดียวได้อีกตลอดไป”
เซย์นพูดอย่างไม่คิดอะไร “ไม่… ไม่มีใครอยากจะไปเหยียบตระกูลอาเรสสักหน่อย”
เจย์ตอบ “งั้นนายคิดว่าจะเลิกไปพบโจเซฟินได้ใช่ไหม?”
เซย์นหันหน้ามามองเจย์อย่างมีโทสะ “แล้วเรื่องนี้มันเกี่ยวกับโจเซฟินตรงไหน?”
เจย์บอก “ก็เธอเป็นน้องสาวของฉันแล้วก็เป็นสมาชิกตระกูลอาเรส”
เซย์นโมโหมาก เขากัดปากแน่นจนเลือดเกือบไหลออกมา “คุณจะไร้ยางอายไปได้อีกแค่ไหนกันเนี่ย?”
เจย์เลิกคิ้วมองเขา
เซย์นหน้าบึ้ง “ช่างมันเถอะ ผมไม่ห้ามคุณคบกับน้องสาวผมหรอก ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ผมจะแวะไปบ้านคุณทุกวันแล้วคอยดูให้แน่ใจว่าคุณจะไม่รังแกน้องสาวของผม ผมจะทำให้คุณรำคาญแทบตายไปเลย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!