ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1203

เซ็ตตี้น้อยและเจนสันต่างก็ทานมื้อเช้ากันด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

เซย์น เกรย์สันและฟินน์ต่างก็ก้มหน้านิ่ง พวกเขาไม่กล้ามองสบตาเจย์

“แองเจลีนอยู่ไหน?” เจย์ถาม น้ำเสียงเขาเยียบเย็นเสียดแทงกระดูก

ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากตอบ

“แองเจลีนอยู่ที่ไหน?” เจย์คำรามก้อง

เสียงเขาดังก้องราวฟ้าผ่า ทำให้ทุกคนตกใจจนตัวสั่นเทา

ตอนนั้นเองที่ทุกคนต่างก็มองเขาด้วยสีหน้าหวาดกลัว

เจนสันถอนใจก่อนอธิบาย “คุณพ่อครับ อาโจเซฟินพาแม่ไปที่โรงพยาบาลแกรนด์ เอเซีย”

เจย์นึกขึ้นได้ทันทีว่าวันนี้คือวันผ่าตัดของเชอร์ลีย์ แองเจลีนต้องกังวลใจเรื่องหล่อนดังนั้นจึงแอบขอให้โจเซฟินพาเธอไปที่โรงพยาบาล

เรื่องต่าง ๆ ที่เธอคุยกับโจเซฟินเมื่อวานเป็นเพียงตัวเบี่ยงเบนความสนใจทำให้เขาเชื่อว่าเธอจะยอมอยู่บ้าน

เจย์หันหลังกลับเดินขึ้นไปชั้นบนและเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว เขาไม่สนใจจะพูดคุยหรือทักทายใครสักคำขณะที่รีบผลุนผลันออกจากบ้านไป

เซย์นรุดเข้าไปห้ามเขา “นายท่านอาเรส ปล่อยให้แองเจลีนไปเถอะครับ”

เจย์หันมาจ้องเซย์นอย่างเป็นเดือดเป็นแค้นราวกับว่าเซย์นไปฆ่าล้างครอบครัวของเขามา

“นายก็รู้ดีว่าตอนนี้อาการของแองเจลีนเป็นยังไง ตอนที่เชอร์ลีย์ผ่าตัดแองเจลีนต้องรออยู่หน้าห้องอย่างร้อนใจแน่ ถ้าการผ่าตัดประสบความสำเร็จด้วยดีนั่นก็เป็นเรื่องที่น่ายินดี แต่ถ้าหากว่ามีอะไรผิดพลาดล่ะ? แองเจลีนจะยอมรับได้เหรอ?” เจย์คำราม

เซย์นรู้สึกว่าเจย์โมโหเกินเบอร์มากเกินไป

“แองเจลีนเป็นคนอ่อนแอขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไรกัน? อีกอย่างนอกจากคุณก็ไม่มีใครที่ทำให้แองเจลีนป่วยได้มากขนาดนั้นอีกแล้ว” เซย์นพึมพำ

เจย์อึ้งงันไป

เขาคำรามออกมาอย่างหงุดหงิดและผลุนผลันจากไป

หลังจากที่เจย์เข้าไปในลิฟต์ เซย์นที่ไล่ตามหลังมาช้าไปเล็กน้อยก็กระโจนแทรกตัวเข้าไปด้วย เมื่อเข้าไปได้แล้วเขาก็กดปุ่มเปิดลิฟต์ไว้เพื่อรอคนอื่น ๆ ซึ่งกำลังตามมาทีหลัง

เจย์นั้นกระวนกระวายอยากรีบไปหาแองเจลีน แต่เซย์นคอยถ่วงเวลาเขาอยู่ ทำให้เจย์ระเบิดอารมณ์ออกมา “เอาอุ้งเท้านายออกจากปุ่มนั่นนะ”

เซย์นตอบ “เจนส์กับคนอื่น ๆ กำลังตามมา”

“พวกเขาขึ้นลิฟต์รอบต่อไปก็ได้” เจย์พูดอย่างบูดบึ้ง

เซย์นไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องปล่อยมือจากปุ่มลิฟต์

เมื่อลิฟต์หยุดที่ชั้นหกพอประตูเปิดเจย์ก็พุ่งตัวออกไป

เซย์นเบิกตากว้าง “ต้องรีบขนาดนั้น?”

ที่บริเวณนั่งรอ แองเจลีนนั่งอยู่ในรถเข็นขณะที่โจเซฟินนั่งอยู่บนเก้าอี้ตรงข้ามเธอ