ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1205

ทางด้านของโจเซฟินนั้นมีแต่ความหนาวเหน็บเย็นชาเท่านั้น

ส่วนทางด้านของแองเจลีนนั้นทุกอย่างราบรื่นเป็นไปด้วยดี

สายตาของเจย์ทำให้เซย์นโมโหเมื่อเขามองโจเซฟินที่เอนกายพิงเขาอยู่อย่างไร้เรี่ยวแรง เขาบอกเธอว่า “ไม่ต้องกลัวไปหรอก ถ้าพี่ชายของเธออยากจะมาสะสางกับเธอ เธอก็โบ้ยไปให้แองเจลีนนู่นสิ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะโกรธแองเจลีนได้ ใช่ไหมล่ะ?”

โจเซฟินมองเจย์ที่คลั่งรักหวานใส่แองเจลีน ดวงตาของเจย์ทั้งนุ่มนวลอ่อนโยนจนเธอไม่รู้เลยว่าแววตาคมกล้าทิ่มแทงที่เขามีนั้นมันจางหายไปไร้ร่องรอยได้อย่างไรกัน

โจเซฟินตระหนักขึ้นมาว่า สิ่งที่เซย์นพูดนั้นมีเหตุผลที่มีแองเจลีนคอยหนุนหลัง โจเซฟินรวบรวมความมั่นใจและยืดหลังตรง

“พี่แองเจลีน ขอโทษนะ ฉันต้องขายพี่เพื่อเอาตัวรอดจริง ๆ” โจเซฟินพูด

เจนสันกลอกตาใส่เธอ “หน้าไม่อายจริง ๆ”

โจเซฟิน “...”

ตอนนั้นเองจู่ ๆ เจย์ก็ส่งเสียงเรียก “เจนส์”

เจนสันขยับขา มือเขาซุกอยู่ในกระเป๋ากางเกงขณะที่เดินเข้าไปหาเจย์ด้วยท่าทีเกียจคร้านแต่ดูสง่างาม

“ครับคุณพ่อ”

“ช่วยดูคุณแม่ก่อน คุณพ่อจะไปเยี่ยมอาเทมเพสแล้วเดี๋ยวจะกลับมา”

เจนสันพยักหน้า “ครับ”

เมื่อเจย์จากไป ความกดดันในห้องก็เหมือนจะหายไป

โจเซฟินและเซย์นต่างก็รีบเดินเข้าไปหา โจเซฟินรีบกระโจนไปหาแองเจลีนและฟูมฟายพร้อมพูดว่า “พี่แองเจลีน พี่ต้องช่วยฉันนะ พี่ชายดูน่ากลัวมากเลย ลับหลังพี่เขาต้องฆ่าฉันแน่ ๆ”

เจนสันดึงรถเข็นของแองเจลีนถอยหลัง โจเซฟินเลยล้มคว่ำลงไปคุกเข่ากับพื้น

โจเซฟินมองเจนสันอย่างเดือดดาล “เจนส์ ทำบ้าอะไรเนี่ย?”

เจนสันมีสีหน้าเย็นชา “ต่อหน้าคุณแม่ อาพูดได้แต่เรื่องดี ๆ มีความสุขเท่านั้น”

เซ็ตตี้น้อยเสริม “คุณอาคะ คุณอาก็รู้ว่าคุณแม่ไม่สบาย ทำไมถึงต้องให้คุณแม่มากังวลใจเรื่องคุณอาด้วยล่ะ?”