ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1213

วันต่อมาเจย์ก็ปลุกโจเซฟินขึ้นมาแต่เช้าก่อนสั่งนั่นนี่เธออีกมากมายจนหูชาก่อนที่จะจากไปอย่างไม่เต็มใจ

โจเซฟินล้มตัวลงนอนบนโซฟาและหลับต่อในชั่วพริบตา

เมื่อโจเซฟินรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกหน เธอก็ตกใจกลัวจนแทบเสียสติเมื่อเห็นว่านาฬิกาบอกว่าเวลาเก้าโมงเช้าแล้ว

แม่ครัวที่เจย์จ้างมานั้นยืนกดกริ่งหน้าประตูมากว่าสองชั่วโมงแล้ว แต่โจเซฟินไม่รู้ตัว เธอรีบพุ่งตัวไปเปิดประตูวิลล่าอย่างร้อนรนและให้แม่ครัวเข้ามา แม่ครัวรู้ว่าเวลาให้เตรียมอาหารเช้าของเธอเหลือไม่มาก ดังนั้นจึงรีบร้อนเข้าไปในครัวเช่นกัน

โจเซฟินพุ่งขึ้นไปในห้องนอนของแองเจลีนชั้นบนและผลักประตูเปิดออก เธอเห็นแองเจลีนลืมตานอนมองเพดานอยู่

โจเซฟินรีบเข้าไปหาและคุกเข่าลงข้างเตียงแองเจลีน เธอรู้สึกโทษตัวเองอย่างมาก “ฉันขอโทษจริง ๆ พี่แองเจลีน ฉันนอนหลับเพลินไปหน่อย”

แองเจลีนยิ้มและบอกว่า “ฉันก็เดาว่าน่าจะเป็นอย่างนั้นแหละ”

“พี่แองเจลีน ทำไมไม่เรียกหาฉันล่ะ? ถ้าพี่ชายรู้ว่าเก้าโมงแล้วพี่ยังนอนอยู่บนเตียงแล้วไม่ได้ทานอาหารตามเวลา เขาต้องฆ่าฉันแน่ ๆ ฮือออ”

แองเจลีนลูบหัวเธอเบา ๆ ราวกับว่าเธอเป็นสัตว์เลี้ยง “เด็กโง่ ก็อย่าให้เขารู้สิ”

โจเซฟินเขย่ามือของแองเจลีนอย่างซาบซึ้งใจ “พี่แองเจลีน พี่นี่เป็นนางฟ้าชัด ๆ ส่วนพี่ชายฉันก็เป็นปิศาจดี ๆ นี่เอง”

โจเซฟินช่วยแองเจลีนให้ลุกขึ้นแล้วอยากที่จะเปลี่ยนชุดให้เธอ แองเจลีนรู้สึกกระดากอายเล็กน้อย “ฉันทำเองได้ โจซี่”

โจเซฟินขอร้อง “ฉันขอร้องเถอะ พี่ให้ฉันช่วยเถอะนะพี่แองเจลีน ไม่อย่างงั้นถ้าเจย์รู้ว่าฉันแทบไม่ได้ช่วยอะไรเลย เขาต้องให้ฉันชดใช้แน่ ฮือออ”

แองเจลีนหัวเราะคิกก่อนบอกว่า “งั้นก็ได้”

โจเซฟินเปลี่ยนเสื้อผ้าให้แองเจลีนและรู้สึกประทับใจกับรูปร่างของแองเจลีน เธอวางมือบนส่วนเว้าส่วนโค้งของแองเจลีนพร้อมถอนใจอย่างทึ่ง ๆ “ให้ตาย พี่รักษารูปร่างไว้ได้ยังไงกันเนี่ย?”

เพราะว่าตรงนั้นมีสาว ๆ อยู่กันแค่สองคนและพวกเธอก็เป็นเพื่อนสนิทกัน แองเจลีนเลยเย้าแหย่โดยไม่ลังเลสักนิดว่า “ก็เพราะว่าพี่ชายเธอมีทักษะสูงส่งไงล่ะ”