แองเจลีนอดใจรอแทบไม่ไหวและอยากรู้ข่าวเกี่ยวกับร็อบบี้น้อย เธอบอก “ทำไมคุณไม่ไปประเทศเอสเลยล่ะคะเจย์บี้? แล้วค่อยกลับมาหลังจากที่พี่เชอร์ลีย์ออกจากโรงพยาบาล ฉันคิดว่าหลังจากที่เธอหายดี โจซี่กับเซย์นถึงจะบอกข่าวดีเรื่องพวกเขา”
เจย์ตอบ “ทุกอย่างแล้วแต่เธอ”
แองเจลีนตอบ “ถ้างั้นก็ไปเตรียมกระเป๋าเดินทางคุณเลยสิคะ”
เจย์คำรามใส่เธอ “นี่อยากจะให้ฉันไปให้พ้น ๆ ขนาดนี้เลยเหรอ?”
แองเจลีนยิ้ม “ฉันจะให้รางวัลตอนที่คุณกลับมานะคะ”
“รางวัลแบบไหนล่ะ?” เจย์ถามอย่างคาดหวัง
แองเจลีนตอบ “ฉันจะมอบตัวฉันเป็นรางวัลให้คุณดีไหม?”
เจย์วางมือใหญ่ ๆ ของเขาบนเอวของเธอ “นั่นก็ต้องขึ้นอยู่กับสภาพร่างกายของเธอไม่ใช่เหรอ? หลังจากที่ฉันไปเธอก็ต้องคิดแต่เรื่องดี ๆ เข้าไว้ กินและดื่มให้ดีทุกวัน แล้วก็ต้องนอนให้มาก ๆ ตกลงไหม?”
“ฉันรู้ค่ะ ฉันรู้”
เจย์กังวลเรื่องที่โจเซฟินจะเป็นคนดูแลแองเจลีน คืนนั้นเขาก็โทรไปหาโจเซฟินเพื่อซักซ้อมเตรียมไว้ล่วงหน้า
เจย์เขียนและแยกแยะแจกแจงเกี่ยวกับนิสัยการเป็นอยู่ของแองเจลีนและส่งไปให้โจซฟิน จากนั้นเขาก็สั่งว่า “คืนนี้เธอจำพวกนี้ไว้ด้วย พรุ่งนี้มาท่องให้ฉันฟังพรุ่งนี้เช้าก่อนที่ฉันจะไป”
โจเซฟินมองโน๊ตปึกหนาและเงียบงันไป “พี่ชาย นี่เหมือนเอกสารเตรียมเอาไปตีพิมพ์เลยนะ?”
เจย์จ้องโจเซฟินเขม็งและโจเซฟินก็รีบอธิบาย “ถึงพี่จ้องฉันไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก ถ้าพี่อยากจะให้ฉันจำพวกนี้ให้ได้ภายในคืนเดียว ฉันว่าฉันทำไม่ได้หรอก”
เจย์เริ่มนวดขมับ “ฉันพิมพ์อาหารสามมื้อของเธอออกมาเป็นตารางแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!