ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1215
ไม่นานนักเจนสันก็กลับมา
เขาถือแฟรชไดรฟ์แบบไมโคร USB อยู่ในมือและเอ่ยทักเจย์ก่อนหันไปยุ่งง่วนกับคอมพิวเตอร์
เซย์นรีบเข้าไปอยู่ข้าง ๆ เจนสันทันที “เจออะไรบ้างไหมเจนส์?”
เจนสันไม่สนใจเขา
เซย์นมองเจนสันที่เมินเขา “เจ้าหนู จะอ่อนโยนกับลุงของตัวเองหน่อยไม่ได้เลยเหรอ? ฉันเห็นเวลานายอยู่กับพ่อแม่นี่ก็พูดเจื้อยแจ้วเลยนะ”
เจนสันยังคงเงียบ
เซย์นตื้อไม่เลิกและพูดต่อ “เราเป็นญาติกันนะ อย่าทำกับฉันเหมือนเป็นคนอื่นสิ?”
เจนสันตอบอย่างเย็นชา “นั่นไม่ใช่เหตุผล”
เซย์นงง “งั้นเหตุผลคืออะไร?”
“ไอคิวของลุง!”
เซย์นรู้สึกเหมือนตัวเองโดนอัดจนเจียนตาย
เขาต้องใช้เวลาพักใหญ่กว่าจะตั้งสติได้ “นายหมายความว่าเวลาที่อยู่กับครอบครัวแล้วนายคุยเยอะก็เพราะว่าพวกเขาไอคิวสูง นายก็เลยไม่มีอะไรจะคุยกับฉันก็เพราะฉันไอคิวต่ำงั้นเหรอ?”
เจนสันพยักหน้า
เซย์นรู้สึกงง “นายไม่คิดว่าควรทำตรงข้ามกันเหรอ? คนที่มีไอคิวสูง ๆ ไม่ได้อยากให้เธอไปคุยด้วยเท่าไรหรอกใช่ไหม? มีแต่คนไอคิวต่ำที่ต้องการคำอธิบายที่ชัดเจน”
เมื่อได้ยินเซย์นจัดตัวเองว่าเป็นพวกไอคิวต่ำ ริมฝีปากบาง ๆ ของเจย์ก็หยักโค้งเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
เซย์นรู้ตัวว่าโดนหลอกแล้ว เขารีบตะครุบปากตัวเองไว้
ตอนนั้นเจย์ก็เดินมาหา เจนสันบอกกับเขา “คุณพ่อครับ ผมคัดลอกข้อมูลผู้โดยสารในช่วงสามเดือนหลังจากที่ร็อบบี้น้อยหายตัวไป ผมจะบอกพ่อถ้าเจออะไรที่ผิดปกติ”
เจย์บอก “ลุงของลูกเคยเห็นชายปริศนาคนนั้นมาก่อน ให้เขาดูรูปกับลูกด้วยสิ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!