ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1216

เซย์นอ้าปากค้างอย่างตกตะลึง “เธอรู้ได้ยังไง?”

“เพราะว่าผมเป็นแฮกเกอร์ไง” เจนสันตอบ

เซย์นรู้สึกขวัญหนีดีฝ่อ “นี่เธอต้องล่วงละเมิดระบบทางกฎหมายหลายส่วนเลยที่เข้าไปตรวจสอบข้อมูลตัวตนของพวกเขาได้เนี่ย เจนสัน เรื่องที่เธอทำอยู่มันละเมิด…”

เจนสันมองเขาอย่างแข็งกร้าว “ลุงมีหลักฐานไหมครับ?”

เมื่อเห็นท่าทางเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจของเจนสัน เซย์นก็รู้สึกผ่อนคลายลงได้เยอะ

“ถ้างั้นก็ไม่เป็นไร” เซย์นพยักหน้า

เจย์ขมวดคิ้วไตร่ตรอง เขานั้นเห็นแก่ตัวอย่างมากเรื่องการปกป้องข้อบกพร่องและก็ลังเลที่จะให้ลูกกับภรรยาเข้ามามีส่วนเกี่ยวข้อง แต่เขาก็มีความคิดร้ายกาจบางอย่างผุดขึ้นมา

“เอาข้อมูลของทั้งหกคนนี้ให้หน่วยข่าวกรอง เราจะช่วยพวกเขาทำงานแล้วพวกเขาจะช่วยเราหาตัวคนพวกนี้ นี่น่าจะเป็นการดีกับทั้งสองฝ่าย”

เจนสันยิ้มและบอกว่า “ความคิดดีมากครับ”

เซย์นยืนอยู่ด้านข้างฟังการสนทนาของพ่อลูกแสนเจ้าเล่ห์ เขาก็รู้สึกขนลุกขนพองขึ้นมา

เขายอมไปล่วงเกินเทพแห่งความตายเสียยังดีกว่ามามีเรื่องกับปีศาจในร่างมนุษย์พวกนี้

ในส่วนทีมภูตผีนั้น พวกเขากลับมาตอนเย็น

พวกเขากลับมาพร้อมกับชายสกปรก เสื้อผ้ารุงรังท่าทางไม่ต่างจากคนจรจัด

เซย์นยกมือขึ้นปิดจมูกปากตัวเองและทำท่าจะหลบไป แต่เมื่อเห็นว่าทั้งเจย์และเจนสันที่เป็นพวกคลั่งความสะอาดไม่ยอมถอยสักก้าว เขาก็รู้สึกว่าสถานการณ์ตรงหน้าต้องมีบางอย่างไม่ปกติ

แน่นอนว่าชายจรจัดคนนั้นเดินมาตรงหน้าเจย์ก่อนคุกเข่าลง “ผมขอโทษครับนายท่านอาเรส ผมทำภารกิจล้มเหลว ผมทำให้ท่านต้องผิดหวัง”

เจย์หลับตาลงและหวนคิดถึงการจากลาของพวกเขาราวกับว่าเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน “สตอร์ม ไม่ต้องกลับมาจนกว่านายจะหาที่อยู่ของร็อบบี้น้อยได้”

ตลอดสามปีที่ผ่านมา สตอร์มร่อนเร่ไปตามถนนเพราะคำสั่งนี้และยังคงมุ่งมั่นที่จะหาตัวร็อบบี้น้อย

เจย์ช่วยเขาลุกขึ้นก็พูดกลั้นหายใจ “ไปอาบน้ำแล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าด้วย”