ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1220
สรุปบท บทที่ 1220: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!
สรุปเนื้อหา บทที่ 1220 – ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! โดย GoodNovel
บท บทที่ 1220 ของ ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! ในหมวดนิยายนิยาย จีน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย GoodNovel อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
โจเซฟีนรู้สึกเห็นด้วยอย่างมากและเริ่มที่จะพยักหน้าไม่หยุดเหมือนตุ๊กตาหัวสั่นหน้ารถ
เจย์จ้องโจเซฟีนอย่างเย็นชาจนเธอรีบก้มหน้าหลบอย่างรวดเร็ว
เจย์พึมพำ “งั้น เธอต้องการยังไงล่ะ?”
“ฉันไม่ได้ป่วยค่ะ” แองเจลีนบอก “จากนี้ไปคุณต้องทำเหมือนฉันเป็นคนปกติ”
เจย์ “...”
โจเซฟีน “...”
“อาการทางประสาทก็ถือว่าเป็นอาการป่วยนะ” เจย์พูดเบา ๆ
“มันก็แค่ภาวะโซมาติก ฉันรับมือได้ค่ะ” แองเจลีนพูดอย่างมุ่งมั่น
เจย์รู้ดีเรื่องสภาวะอารมณ์ของแองเจลีน เมื่อเธอเริ่มรู้สึกโมโหก็เป็นการดีที่สุดที่จะยอมโอนอ่อนให้เธอ “โอเค ฉันรับปากเธอ แต่ตอนนี้ก็ดึกแล้วเธอน่าจะไปนอนไม่ใช่เหรอ?”
แองเจลีนพยักหน้า
แองเจลีนพูดกับโจเซฟีนว่า “โจซี่ คืนนี้นอนที่นี่นะ”
โจเซฟีนหยิบกุญแจรถของตัวเองขึ้นมาแล้วเตรียมจะแอบหลบไปอย่างเร็ว “ฉันไม่อยากเป็นก้างของคู่แต่งงานใหม่หรอกค่ะ ฉันไม่กวนพวกพี่สองคนแล้ว บาย”
จากนั้นเธอก็เหลือบมองเจย์อย่างขลาด ๆ ก่อนรีบเผ่นหนีไป
แองเจลีนบอก “ดูสิว่าคุณทำโจซี่กลัวแค่ไหน”
เจย์รู้สึกว่าโดนกล่าวหา “แหม ฉันก็ไม่ได้ดุอะไรเธอสักหน่อย”
แองเจลีนรู้จักเขาดีเกินไป ดวงตาคมกล้าของเขาน่ากลัวยิ่งกว่าคำดุด่าเสียอีก
เจย์ยื่นมือออกมาอุ้มแองเจลีนขึ้นแม้ว่าเธอจะไม่เต็มใจ “เจย์บี้ คุณจะพยุงฉันก็ได้แต่คุณต้องให้ฉันเดิน ตกลงไหม?”
เจย์ตอบ “เธอเริ่มแผนของเธอพรุ่งนี้ไม่ได้เหรอ? ฉันอยากกอดเธอนี่”
หลังจากเจย์ลบข้อความ เขาก็วางโทรศัพท์ไว้ที่โต๊ะข้างเตียง ตอนนั้นเองที่เขาถึงสบายใจที่จะมองภรรยาตัวน้อยของตน เครื่องหน้างดงามของเธอและความมุมานะของเธอนั้นทำให้เธอมีเสน่ห์เกินต้าน
เขานึกไม่ออกว่าในสมองเซร่านั้นมีแต่น้ำหรืออย่างไรกัน? ทำไมหล่อนถึงพูดเรื่องโง่ ๆ ว่าเขาจะทอดทิ้งแองเจลีนขึ้นมาได้?
เขาหลับตาลงช้า ๆ ก่อนที่จะเข้าสู่ห้วงฝันอันสวยงาม
วันต่อมาเจย์ก็ตื่นขึ้นเพราะเสียงที่ดังมาจากบันได
เขาลืมตาขึ้นแล้วมองหาคนที่อยู่ในอ้อมแขนอย่างเคยชิน แต่เขาเห็นว่าแองเจลีนหายไปแล้ว เจย์รู้สึกหวาดหวั่นจนรีบผุดลุกจากที่นอนและรีบวิ่งออกมา
เขาเห็นแองเจลีนกำลังพิงผนังข้างบันไดและค่อย ๆ ก้าวลงไปทีละก้าวอย่างยากลำบาก เธอคงจะทรุดนั่งลงไปกับพื้นโดยไม่ตั้งใจเพราะขาที่สั่นระริกของเธอ เมื่อเขาเห็นภาพนั้นดวงตาของเจย์ก็มีน้ำตาเอ่อคลอ
แองเจลีน เธอไม่จำเป็นต้องพยายามขนาดนั้นเลย
***ภาวะโซมาติก คือ เป็นภาวะทางร่างกายและจิตใจที่ผู้ป่วยมักรู้สึกวิตกกังวลเกี่ยวกับอาการเจ็บป่วยทางร่างกายมากผิดปกติ
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!