ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1227

แองเจลีนพูดกับเจย์ “ฉันอยากคุยกับเธอลำพังค่ะ เจย์บี้” แม้เจย์ไม่เต็มใจที่จะปล่อยให้เธออยู่ตามลำพังกับผู้หญิงชั่วร้ายอย่างเซร่า แต่เขาก็ไม่อยากให้เรื่องวุ่นวายใหญ่โตรบกวนเธอ ดังนั้นเขาจึงเชื่อฟังเธอและจากไป

แต่ก่อนที่จะออกไปเขาส่งสายตาสื่อความหมายให้กับเจนสัน

เมื่อเห็นแบบนั้นคนอื่น ๆ ก็เริ่มที่จะเดินออกไปจากห้องพักผู้ป่วยทีละคน

เจนสันยืนอยู่ที่มุมหนึ่งเงียบ ๆ เขาจะต้องอยู่ที่นี่คอยปกป้องแม่

เมื่อแองเจลีนได้ยินเสียงประตูของห้องพักผู้ป่วยปิดลง เธอก็พูดอย่างจริงจัง “ธรรมชาติของมนุษย์เรานั้นเกิดมาเป็นคนดี ฉันรู้ว่าความรักและความลุ่มหลงที่เธอมีต่อเจย์เป็นสาเหตุที่ทำให้เธอกลายเป็นอย่างทุกวันนี้”

แองเจลีนเลือกที่จะตัดสัมพันธ์กับเซร่าในฐานะน้องสาวอย่างราบรื่น ไหน ๆ พวกเธอก็เคยเป็นพี่น้องกันมา

“แต่เธอต้องเข้าใจเรื่องหนึ่งว่า เจย์บี้และฉันเป็นคนประเภทที่ว่า เมื่อเราตัดสินใจว่าจะอยู่ด้วยกันแล้ว เราก็จะซื่อสัตย์ต่อกันไปจนตาย เราไม่มีทางตัดใจจากกันเพราะว่าเราเจออุปสรรคหรอก และเราก็ไม่มีทางดูถูกกันหากว่าอีกฝ่ายกำลังรุ่งโรจน์ด้วย ไม่มีใคร ฉันหมายถึงว่าไม่มีใครจะมาแทรกกลางระหว่างเราได้”

“เลิกเสียแรงทำเรื่องไร้ประโยชน์เถอะ แทนที่จะมายึดติดกับฝันที่ไม่มีทางงอกเงยออกดอกออกผลได้ เธอควรจะตัดใจจากเขาซะ เธอต้องเชื่อว่าในโลกนี้มีเจย์ของเธอเองรอคอยเธออยู่”

สุดท้ายแองเจลีนก็อวยพรเธออย่างใจกว้างว่า “ทุกอุปสรรคต่างก็มีอะไรดี ๆ รออยู่ ฉันขอให้เจอเธอเรื่องดี ๆ แบบนั้นเช่นกัน”

เมื่อพูดจบแองเจลีนก็เงียบ

จากนั้นเจนสันก็เดินเข้ามาและเข็นแม่ของเขาออกไปจากห้องพักผู้ป่วย

เซร่ารู้สึกซาบซึ้งจนร้องไห้โฮออกมา