เจนสันทำให้เซย์นสำลักอย่างแรง… จนเขาพูดบ่ายเบี่ยงนอกประเด็น “ที่ผมบอกก็แค่… พี่ชาย คุณมีประสบการณ์แต่งงานมาก่อน ช่วยให้คำแนะนำดี ๆ กับผมหน่อยได้ไหม?”
เจย์เกือบจะพ่นชาที่กำลังดื่มอยู่พรวดออกมา
เขาจ้องเซย์นด้วยหน้าไร้รอยยิ้ม “นายหมายความว่ายังไง?”
เซย์นพูดไม่กลัวเกรงเหมือนหมูไม่กลัวน้ำร้อน “คุณจะไม่มีประสบการณ์เยอะได้ยังไงในเมื่อคุณแต่งงานแล้วก็เข้าหอมาสามรอบแล้ว”
เจย์โมโหเกรี้ยวกราด
เขาแต่งงานมาแค่สองหนเท่านั้นและทั้งสองหนก็ล้วนแต่งกับคนเดียวกัน
เจย์นั้นเป็นคนที่เจ้าคิดเจ้าแค้น และต้องเอาคืนแม้จะเป็นเรื่องเล็กแค่ไหนก็ตาม ไม่ใช้ฝีปากคมกริบของเขาจัดการเซย์นตอนนี้ แต่ว่าเขาวางแผนที่เลวร้ายกว่าเอาไว้
“เจนสัน หาเวลาออกไปซื้อหมาทิเบตัน มาสทิฟฟ์ มาแล้ววางรูปป้ายคัตเอ้าท์เท่าตัวจริงของลุงลูกไว้ข้างหน้ามัน ฝึกให้มันหิวโหยทุกวัน อย่าให้มันกินอาหารจนกว่ามันจะขย้ำป้ายนั้นสัก 8-10 รอบก่อน”
เจนสันหัวเราะ “ได้ครับ”
เซย์นกระโดดอย่างหวาดกลัว “ผมก็แค่พูดความจริงเอง ทำไมถึงต้องหาวิธีโหดร้ายแบบนั้นมาทรมานผมด้วย?”
แองเจลีนรู้ดีว่าพี่ชายของเธอจะไม่พูดสิ่งที่คิดออกมา ส่วนสามีและลูกชายต่างก็เป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น ดังนั้นเธอจึงหันไปถามโจเซฟินแทน “ทำไมวันนี้พวกเธอถึงมาที่นี่กัน โจซี่? พวกเธอมีอะไรอยากบอกเราหรือเปล่า?”
โจเซฟินพูดอย่างกระอักกระอ่วนเล็กน้อย “เซย์นกับฉันอยากย้ายมาอยู่กับพวกพี่หลังจากที่เราแต่งงานกันค่ะ พี่แองเจลีน”
เจย์ปฏิเสธทันที “ไม่ได้ ฉันจะไม่เลี้ยงเด็กยักษ์ไม่ยอมโตสองคนนี้หรอก”
เซย์นพูดอย่างหน้าไม่อาย “ยังไงคุณก็ดูแลแองเจลีนเหมือนเด็กอยู่แล้ว เลี้ยงเพิ่มอีกสองคนจะเป็นอะไรไป?”
เจย์ตอบ “แองเจลียเลี้ยงง่าย”
เซย์นบอก “ไร้สาระน่า คุณดูแลน้องสาวผมทุกเรื่อง ขณะที่ผมกับโจเซฟินขอแค่อาหารวันละสามมื้อเอง”
“ไม่มีทาง!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!