ใบหน้าเย็นชาของเจนสันเปลี่ยนเป็นดูไม่ได้ เขาเดินเข้าไปหาคุณทวดและถามว่า “คุณทวดหมายความว่าผมน่าเบื่อเหรอครับ?”
คุณทวดหัวเราะลั่นและเรียบเรียงคำพูดใหม่ บอกว่า “หลานเป็นเด็กผู้ชาย พูดน้อยหน่อยก็ไม่เป็นอะไรหรอก”
โจเซฟินดึงเซย์นเข้ามาหาคุณท่านอาเรสและบอกว่า “คุณปู่คะ นี่หลานเขยค่ะ”
คุณท่านอาเรสมองเซย์นและถอนใจ “หลังจากผ่านเรื่องทั้งดีทั้งร้ายมามากมาย คู่รักอย่างพวกเธอก็ลงเอยกันจนได้สินะ”
ตอนนั้นแองเจลีนก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นและเดินเข้าไปหาคุณท่านอาเรส เจย์รีบเข้าไปพยุงเธอและเตือนเธออย่างใส่ใจว่า “ระวังนะ”
“สบายดีไหมคะคุณปู่?” แองเจลีนถาม
เมื่อคุณท่านอาเรสเห็นว่าแองเจลีนดูบอบบางอ่อนแอมากแค่ไหนเมื่อเทียบกับความแข็งแกร่งของเธอเมื่อก่อน ดวงตาเขาก็เต็มไปด้วยน้ำตา “ปู่สบายดีแองเจลีน เธอต่างหากที่ต้องดูแลตัวเองให้ดี”
“เธอเป็นวีรสตรีผู้ยิ่งใหญ่ของตระกูลอาเรส เธอมอบหลานที่น่ารักรู้ความให้เราสามคน และถึงกับรักษาแกรนด์ เอซียไว้ให้เจย์ ผู้หญิงบอบบางอย่างเธอที่จริงแล้วแข็งแกร่งกว่าพวกผู้ชายหลายคนด้วยซ้ำ”
“ฉันชื่นชมและซาบซึ้งใจเธอ ขอบใจนะที่ทำให้ตระกูลอาเรสมากมายเหลือเกิน”
แองเจลีนรู้สึกกระดากเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำชื่นชมและบอกอย่างเขินอายว่า “ทั้งหมดเป็นหน้าที่ของหนูค่ะ”
เจย์มองแองเจลีนอย่างลึกซึ้ง ตอนนั้นเขารู้สึกว่าตัวเองเป็นชายผู้โชคดีที่สุดในโลกเพราะว่าได้พบกับแองเจลีน
หลังจากทักทายคุณท่านอาเรสแล้ว เจย์ก็ขอให้เจนสันกับเซ็ตตี้น้อยพาแม่ของพวกเขาออกไปข้างนอกก่อน
โจเซฟินรู้ว่าเจย์ต้องการคำแนะนำจากคุณท่านอาเรส ดังนั้นเธอจึงจูงมือเซย์นออกไปข้างนอก
เซย์นประหม่าจนมือเขาชุ่มเหงื่อ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!