ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1245

”นี่มันตราระดับนายพลเอกเลยนะเจย์ หลานใช้เจ้านี่สั่งการพวกนักฆ่าขององค์กรโลกาวินาศได้เลย ฉันไม่อยากจะเชื่อ ผู้หญิงแบบแม่ของหลานนี่เป็นถึงพลเอกขององค์กรโลกาวินาศเลยเหรอ?” คุณท่านอาเรสอึ้งงันจนพูดไม่ออก

เจย์ยิ้มอย่างขมขื่น ไม่ว่าแม่ของเขาจะเป็นใคร เธอก็ยังเป็นแม่ที่รักเขามากในสายตาของเขา

คุณท่านอาเรสพูดอย่างตื่นเต้น “ด้วยสมบัติพวกนี้ หลานก็สามารถไปที่องค์กรโลกาวินาศได้อย่างไม่มีปัญหา”

เจย์มองคุณท่านอาเรสอย่างอ่อนแรงและถามด้วยเสียงขาดห้วงว่า “คุณปู่ ผมขอถามแค่ครั้งเดียวและผมหวังว่าปู่จะตอบผมตามตรง ปู่เกี่ยวข้องกับการตายของพ่อแม่ผมไหม?”

คุณท่านอาเรสดูงุนงง เขาตอบว่า “ฉันไม่ได้เป็นคนทำจริง ๆ เจย์ ฉันคิดหนักมากกว่าใครกันที่จะเป็นคนชักใยอยู่เบื้องหลังของอุบัติเหตุทางรถคราวนั้น ฉันถึงขนาดสงสัยว่าเควนตินคนของหลานอาจจะเป็นสาย…”

เจย์ใบหน้าซีดเผือด เควนตินนั้นเป็นหนึ่งในสมาชิกทีมภูติผี หากว่ามีคนติดสินบนเควนตินจริง แล้วเขาได้รับสินบนตั้งแต่ตอนไหน?

ในทีมภูติผีจะมีคนทรยศอื่นอีกไหม?

คุณท่านอาเรสพูดอย่างไม่สบายใจ “เพราะว่าแม่ของหลานเป็นระดับนายพลขององค์กร ฉันแน่ใจว่าเธอต้องมีศัตรูมากมายแน่ หลานเป็นลูกของเธอ พวกนั้นอาจจะมาเอาคืนจากหลานแทน หลานต้องระวังตัวด้วย”

เจย์ตอบด้วยหัวใจหนักอึ้ง “ผมเข้าใจครับ”

หลังจากที่กล่าวอำลากับคุณท่านอาเรส เจย์ก็ออกมาจากห้องหนังสือพร้อมด้วยกล่องในอ้อมแขน

แองเจลีนและคนอื่น ๆ ต่างก็กำลังพูดคุยกับผู้อาวุโสของตระกูลอาเรสในห้องนั่งเล่น เมื่อเจย์ออกมา แจ็คก็ขอให้เขาอยู่ทานมื้อเย็นด้วยกัน

เจย์ไม่ปฏิเสธ

เขามองวิลล่าของตระกูลอาเรสและตระหนักได้ว่ามันดูเรียบง่ายมากเมื่อเทียบกับอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนสมัยก่อน

เจย์สัญญา “พ่อ ถ้าผมได้กลับมาอย่างปลอดภัย ผมจะต้องพาพวกพ่อกลับไปที่อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนแน่นอน”

แจ็คยิ้มขื่นขม “พ่ออยู่ใต้เงาขององค์กรโลกาวินาศมาตั้งแต่ที่พ่อลืมตาดูโลกแล้วเจย์ ตลอดทั้งชีวิตพ่ออยู่มาอย่างหวาดกลัว พอตอนนี้ที่ได้มาอยู่ในวิลล่าเล็ก ๆ พ่อก็ไม่กระวนกระวายเรื่องชะตาชีวิตอีกแล้วล่ะ มันสงบอย่างที่พ่อต้องการมาตลอด พ่อก็ไม่ได้ต้องการจะอยู่ในที่หรูหราเหมือนอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนอีกแล้ว”

เจย์พูดพร้อมรอยยิ้ม “ผมชื่นชมที่พ่อปรับตัวให้อยู่อย่างสมถะได้อย่างไม่ร้อนใจแบบนี้ ผมไม่ได้คิดจะนำความหรูหราฟู่ฟ่ากลับมา แต่อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนนั้นเป็นรากเหง้าของตระกูลอาเรส ผมคิดถึงบ้านของเราและอยากจะกลับคืนถิ่น ท้ายที่สุดผมก็หวังว่าอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนจะเป็นสถานที่ที่สมาชิกตระกูลอาเรสสามารถมาใช้ชีวิตในช่วงสุดท้ายได้”

เป็นเวลาสองทุ่มแล้วที่พวกเขากลับมาถึงสวนไร้กังวล

คืนนั้นท้องฟ้ากระจ่างเป็นพิเศษและดวงจันทร์ก็กลมสวย ดวงดาวก็สว่างเช่นกัน

ค่ำคืนที่มีทั้งดวงดาวและพระจันทร์นั้นยิ่งดูพิเศษตราตรึงใจมากกว่าก่อน

เจย์ยืนอยู่หน้าหน้าต่างกระจกบานใหญ่ มองออกไปที่ดวงดาวบนท้องฟ้ายามค่ำคืนขณะที่สวดภาวนาเงียบ ๆ “ได้โปรดอย่าให้มีอะไรเกิดขึ้นกับร็อบบี้น้อยเลย พ่อกำลังจะไปรับลูกกลับมาแล้วนะ”

…

ข้างนอกหน้าต่างนั้น ทุกอย่างเงียบสงัด

ดวงดาวส่องแสงกระจ่างสว่างเยียบเย็น ปกคลุมพื้นที่ส่วนใหญ่ของเมืองอิมพีเรียลด้วยแสงสีขาว

รวมถึงป่ากว้างทางเหนือด้วย