ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1250

ผู้ชายนั้นใส่เสื้อคลุมกันลม ร่างสูงระหงของเขารวมกับใบหน้าหมดจดทำให้เขาดูเด็กมาก

มีสาวสวยที่ยืนอยู่ข้างชายคนนั้น เธอใส่แว่นกันแดด ถักเปียสไตล์ฮิปฮอป ใส่กางเกงตัวโคร่งและเสื้อเอวลอยพอดีตัว เธอดูเหมือนพวกสาวหัวขบถ

เซย์นจ้องคู่หนุ่มสาวนั้นอย่างอึ้ง ๆ ก่อนชมพวกเขาอย่างเรื่อยเปื่อย “หนุ่มหล่อนั้นดูดีมาก นอกจากปีศาจโอ๋เมียคนนั้นแล้ว เขาก็เป็นผู้ชายที่หน้าตาดีเป็นลำดับสองที่ฉันเคยเห็นเลย”

ทันทีที่เขาพูดจบ คู่รักวัยรุ่นนั้นก็เดินเข้ามาหาเซย์น เขาก็รู้สึกได้ถึงพลังกดข่มรุนแรงที่แผ่ออกมา

“นายคิดจะทำอะไร?” เซย์นดึงโจเซฟินมาหลบไว้ด้านหลังและเดินไปเผชิญหน้า “ฉันก็แค่เรียกนายว่าหนุ่มหล่อแค่นั้นเองไม่ใช่เหรอ? ทำไมกัน? ฉันเรียกว่าหนุ่มหล่อไม่ได้เหรอ?”

“ดูให้ดี ๆ สิว่าฉันเป็นใคร” เจย์ชี้จมูกตัวเอง

เสียงที่คุ้นหูทำให้เซย์นตัวแข็งทื่อ “เวรเอ๊ย คุณเองเหรอ?”

จากนั้นเขาก็หันไปมองแองเจลีน “งั้นสาวสวยตรงนี้ก็คือน้องสาวฉันเหรอ?”

แองเจลีนวางมือเรียวงามของเธอบนบ่าของเซย์นก่อนที่จะเต้นแบบเซ็กซี่ไปรอบ ๆ ตัวเขา

เมื่อเทียบกับแองเจลีนที่อ่อนโยนนุ่มนวล เธอดูผิดไปเป็นคนละคนเลย

เจย์รู้สึกว่าขัดหูขัดตามาก เขาจึงดึงแองเจลีนมาไว้ในอ้อมแขน “ถ้าเธออยากจะเต้นนะแองเจลีน ฉันเต้นกับเธอได้ พอเธอไปยืนข้างเขา การเต้นที่งดงามนี่มันก็เหมือนโฉมงามกับอสูรแค่นั้นแหละ”

เซย์นหงุดหงิดใจมาก

ในที่สุดเซย์นก็เข้าใจว่าทำไมเจย์ถึงเลือกที่จะหยุดที่นี่

เพื่อให้พวกเขาได้ปลอมตัวจะได้ปกปิดตัวตนที่แท้จริงของเขาและแองเจลีน

แบบนี้พวกเขาก็จะหลบเลี่ยงความสนใจจากพวกองค์กรโลกาวินาศได้

หลังจากที่เจย์มอบหน้ากากที่เหมือนจริงให้พวกเขาแล้ว เซย์นและคนอื่น ๆ ต่างก็เข้าไปเพื่อปลอมตัวเหมือนกัน

หลังจากการหยุดพักช่วงสั้น ๆ เจย์และกลุ่มของพวกเขาก็เดินทางไปสู่เป้าหมายสุดท้าย ชายแดนเหนือประเทศพีชบลอสซั่ม